“வெரிகுட் விஜி. தேங்க்ஸ்”
ப்ளீஸ் சொன்ன மாதி நடந்துப்பீங்க இல்ல?’
“நிச்சயமா என்னை நம்புடி? உன்னை தொட மாட்டேன்.
எதுவும் செய்ய மாட்டேன். திரும்ப உன் லைப்ல வர மாட்டேன். அவர்க்கு மெடிக்கல செக்கப்புக்கு எத்தனை மணிகு போகனும்?”
“ 12:00 மணிக்கு”
“ சரி டோக்கன் வாங்கி அவரை வெய்ட்டிங்க் ஹால்ல உட்கார வச்சிடு. நான் உன்னை வாசல் வந்து பிக்கப் பண்ணி கூட்டிட்டு வந்துடறேன். எல்லாம் முடிஞ்சப்பறம். மறுபடியும் கொண்டு போய் விட்டுடறேன். எப்படி ரெண்டு மணி நேரம் ஆகும்ல.”
‘ஆ ஆமா”
‘ அப்புறம் எதுக்குடி யோசிக்கிற?”
“ பயமா இருக்கு. அவர்கிட்ட சொல்லாம கொள்ளாம வர்றது ஒரு தப்பு. இரண்டாவது உங்க கூட வர்றது .தப்பு மூணாவது ..”
‘வீட்ல வந்து அவுத்து போட்டு காட்றது மூனவது தப்பா? அதானே சொல்ல போற?”
“ நான் என்னன்னு சொல்லுவேன் தெரியல?” அவளுக்கு வாய் உலர்ந்து, உதடு கடித்து விசும்பாலான குரலில் சொல்ல,
“இங்க பாரு எனக்கு வேணும்னு கெஞ்சுறேன். அதுக்காக கெஞ்சிக்கிட்டே இருக்க மாட்டேன் .மரியாதையா சொல்றத புரிஞ்சுக்கோ. அந்த ஆள் கைல டோக்கன் வாங்கி கொடுத்துட்டு எனக்கு போன் பண்ணு .நான் வாசல்தான் நிப்பேன்.சொதப்பிடாதே” என்றான் ஃபோனை வைத்து விட்டான். அவளுக்கு ‘பக்’ என்று இருந்தது என்ன செய்வது தெரியவில்லை.
பெரும் குழப்பத்துடனே தூங்க்க போனாள்.
மறுனாள்,
“என்னாச்சு டல்லா இருக்கே? என்று கூட பரசு கேட்டான்.
‘எனக்கு ஒன்னும் இல்லங்க. நீங்க கிளம்புங்க இரண்டு பேரும் மருத்துவமனைக்கு கிளம்பினார்கள் . நேராக மருத்துவமனை சென்றார்கள். டோக்கன வாங்கி கொடுத்துவிட்டு, அவள் கைகளை பிசைந்து கொண்டு வாசலை பார்த்தபடி, அங்குமிங்கும் அலை பாய்ந்தாள்.
சரியான கூட்டம். டோக்கன் நம்பர் 65 என்றார்கள் .எப்படியும் இரண்டு மணி நேரம் ஆகும் தான்.
ஆனால் கணவனிடம் என்ன சொல்லி போவது அவளுக்கு பயமாக இருந்தது .அவள் பத்து பத்து நிமிடம் போனையே கையில் வைத்துக் கொண்டு கேட்டை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். போனை சைலன்ட் மோடில் போட்டிருந்தாள். ஒருவேளை ரகு கால் செய்தால் டக்கென போனை ஆஃப் செய்துவிட்டு போகலாம். இல்லையென்றால் பரசு பார்த்துவிட்டு என்ன? ஏது? வென கேட்பான். அவள் கைகளில் போனை இறுக்குமாக பிடித்துக் கொண்டிருக்க, சில நிமிடம் கழித்து போன் கிர் என்று இருந்தது பயந்து போய் தொடைக்கு அந்த பக்கம் வைத்து கனவனுக்கு தெரியாமல் பார்த்தாள்.
‘ரகு காலிங்க்’ என வந்தது. ஃபோனை கட் செய்து முடி எடுத்து முன்னாள் போட்டாள். திடீரென ஒரு உற்சாகமும் பரபரப்பும் அவளைத் தொற்றிக் கொண்டதாக அவள் உணர்ந்தாள்.
“அடடா “என்றாள் பரசு பக்கம் திரும்பி,
“ஏன் என்ன ஆச்சு ?”என்றான்.
“ நான் கேஸை மூடினேன்? இல்லையான்னு தெரியலையே ? நான் வீட்டுக்கு போயிட்டு வரேன் “
“ ஆமாம் ஆட்டோ புடிச்சிட்டு, நீ வீட்டுக்கு போயிட்டு வா. ஆனா உடனே வராத மதிய சாப்பாடு செஞ்சு வச்சுட்டு வா.
“ஆமா., நீங்க வர எப்படி ரெண்டு மணி நேரம் ஆகும் போல” என அவள் கூட்டத்தை பார்த்து சொன்னாள்.
“அப்படியா சரி உங்க முன்னாடி ஒரு பத்து பேர் இருக்கும்போது எனக்கு கால் பண்ணுங்க. நான் கிளம்பி வந்துடறேன்” என சொல்லி அவள் தப தப வென படிக்கட்டு இறங்கி போக, மருத்துவமனை வாசலில் நின்று கொண்டிருந்தான் ரகு. அவளைப் பார்த்ததும்
‘ஹாய் “ என கை காட்டினான்.
“கார் எடுத்து வரலையா?” அவன் கூட பப்ளிக்காக உட்கார அவள் யோசித்தாள்.
“உனக்காக தன பைக எடுத்து வந்தேன்.. வா”
“ நான் தான் வீட்டுக்கு வரேன்னு சொன்னேன்ல, நீங்க எதுக்கு இங்க வந்தீங்க? அவரு பார்த்தா?”
“அவர் பார்த்தா ஒன்னும் ஆகாது. வண்டில உட்காரு “ என்றான்.
அவள் பயந்து கொண்டே அவனுடன் பைக்கில் ஏறினாள்.
அவளை அவனை தொடாமல் அவள் இருக்கவே, அவன் பைக்கை இடது வலதும் லேசாக ஆட்ட, அவள் பயந்து போய் அவனது தோளினை பிடித்துக்கொண்டான்.
அவன் சிரித்துக் கொண்டே யு டர்ன் போட்டு அவளை வீட்டிற்கு கொண்டு சென்றான்.
எப்படியோ துணிந்து போய் அவனுக்கு பைக்கில் ஏறி உட்கார்ந்து ஆகிவிட்டது .
அவன் என்ன பண்ணப் போகிறான்? வீட்டில் வைத்து என்ன செய்யப் போகிறான்? எதுவுமே தெரியவில்லை. ஆனால் இந்த பிரச்சினையை இன்றோடு முடிந்து விட்டால் நன்றாக இருக்கும் என அவளுக்கு தோன்றியது.
அவர்கள் வீட்டருகே போய் இறங்க. அவன் பிடித்த
பிரேக்கில் அவள் அவன் மீது ஒட்டிக் கொண்டு சரிந்து விலகினாள். இறங்கி வீட்டிற்கு போனதும் கதவு சாத்திவிட்டு அவள் விறுவிறுவென கிச்சனுக்கு போனாள்.
ரகு ஓடிப்போய்
விஜயலஷ்மியின் கையை பிடித்தான்.
“ப்ச்ச்.. கைவிடுங்க தொட மாட்டேன்னு சொன்னீங்க?’
“ம்ம் சாரி... ஆனா டிரஸ் அவுத்தப்பறம் தொட மாட்டேன்னு சொன்னேன்.. சரி இப்ப கிச்சனுக்கு போய் என்ன பண்ண போற ?”
“உங்களுக்கு காப்பி டீ ஏதாச்சும்ம்?”
“ காப்பி, டீ குடிக்கவாடி வந்தேன்.. ம் சீக்கிரம்.. நமகு டயம் இல்ல” அவன் சிரித்துக் கொண்டே ஹாலில் போய் உட்கார்ந்தான்.
அவன் கால் மேல் கால் போட்டு உட்கார,
“ இங்க பாருங்க “ அவனை கையெடுத்து கும்பிட்டாள்.
“தெரிஞ்ச தெரியாமலையோ என் மேல உங்களுக்கு ஏதோ ஒரு சபலம் வந்துடுச்சு. இன்னையோட அதை மறந்துடுங்க. நான் ஒவ்வொரு நாளும் செத்துப் பிழைக்கிறேன்”
“ விஜி இங்க பாரு இந்த சீன் எல்லாம் என்கிட்ட போடாத. எனக்கு ஒன்னு வேணும்னா. கண்டிப்பா வேணும். சரியா? நான் எல்லார்கிட்டயும் போய் கேட்க முடியாது. உன்கிட்ட தான் கேட்கிறேன் அதுவும் என் முன்னாடி நீ ரென்டு தடவை அவுத்து போட்டு காட்டினேல்லே. அதுல இருந்து என் மனசே மாறி போச்சு. இன்னைக்கு ஒரே ஒரு தடவை உன் சம்மதத்தோட எனக்கு அவுத்து போட்டு எல்லாத்தையும் காட்டு. அத பாத்துட்டு அதோட போயிடுறேன். போன்ல சொன்னதை தான் இப்பவும் சொல்றேன் “ என்ன சொல்லிக் கொண்டே பக்க்கத்தில் இருந்த டீபாயின் மீது இருந்த சிகரெட் பாக்கெட் டை எட்டி எடுத்தான். அது பரசுவின் சிகரெட். லைட்ற்ற எடுத்து பற்ற வைத்தான்.
“ம்ம்ம் என் அழகான அத்தை. விஜயலஷ்மியே.. ஆகட்டும்..
ம்ம்ம் புடவையை அவுத்து போடு “ என்றான் ரகு.
கள்வெறி கொண்டேன் 1 - 7 பாகங்கள் பெற:
என் வி யின் அனைத்து நூல்களையும் படிக்க.
Authornv(dot)com
என் வி யின் படைப்புகள் பற்றி அறிய..
thirumbudi(dot)blogspot(dot)com
இந்த நாவலினை விமர்சனம் செய்ய.
Naveenavathsayana(at)gmail.com
