க.வெ.கொ பாகம் 6 : அத்தியாயம் 124

 

ஷிவானிக்கு நிலை கொள்ளவில்லை.

இந்த லூசு ரகு என்ன சொல்லி இருப்பான்?. அவனுக்குதான் குடித்து விட்டால் கண் மண் தெரியாதே? ஒரு வேளை ஹனிமூன் மேட்டரெல்லாம் சொல்லிவிட்டானா? சொல்ல சொல்ல கேளாமல் ஹோட்டல் டெரஸ்ஸில் வைத்து ஓபனாக செய்த விளையாட்டெல்லாம் சொல்லி விட்டானா?

அந்தரங்க விளையாட்டு எனது அந்தரங்க ஆசை எல்லாம் புருஷனாச்சேன்னு சொன்னேனே? அதையெல்லாம் சொல்லி இருப்பானா? அல்லது, ஒன் டைம் தன் மேல் ஏறி ரகு செய்த உடனே,  கொஞ்ச நேரத்தில் மறுபடியும் ‘வாங்க’ ன்னு செகண்ட் டைம் ரகுவிடம் உடனே கேட்டேனே? அந்த படுக்கையறை மர்மத்தையெல்லாம் தேங்காய் போல, உடைத்து விட்டானா? ராஸ்கல. அதுவும் பிரண்ட்ஸ் செட்டில் குடிபோதையில் இங்கிதம் தெரியாமல் சொல்லி இருந்தால்? அய்யோ. போச்சு!

அவளுக்கு கண்ணை இருட்டிக் கொண்டு வந்தது. தலை வெடித்து விடும் போல இருக்க, கமலேஷ்க்கு போன் போட்டாள். பல முறை போட்டாள். அவன் எடுக்கவில்லை. மாலை தான் எடுத்தான்.

“ என்ன மேடம் ரொம்ப அலை பாயறீங்க போல?”

“ அ.. அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல சொல்லுங்க ரகு என்ன சொன்னார்?”

“ நான் தான் சொல்ல மாட்டேன்னு சொன்னேன்ல?”

“பரவாயில்ல எனக்காக சொல்லுங்க”

சரி சொல்றேன்.. நீங்க நினைக்கற மாதிரியெல்லம இல்ல., அவனுக்கு மேரேஜுக்கு முன்னாடி கொஞ்சம் அபையர்ஸ் இருக்கு.. பாரின்ல எக்க்சக்கம்..”

“இல்ல நீங்க வேற எதையோ மறைக்கறீங்க.., “

“......................”

‘ப்ளீஸ் சொல்லுங்க.. நீங்க சொல்லன்னா யாரை நான் கேக்கறது?”

“இங்க பார் ஷிவானி உன் கிட்ட மட்டும் தான் சொல்றேன்”

“சொ..சொல்லுங்க... “ அவன் வீசப்போகும் வெடிகுண்டை தாங்கும் சக்தியில்லாமல் அவள் கண்ணை மூடிக் கொண்டு கேட்க.,

“ரகுவுக்கு உங்க சித்தி மேல ஒரு கண்ணு இருக்கு ஷிவானி”

“எ..என்னது?” இது வெடிகூண்டு இல்லை. அணுகுண்டு.

அவள் படாரென மெத்தையில் சாய்ந்தாள்.

“ ஷிவானி”

’இல்லை .. நான் நம்ப மாட்டேன்.. அவங்க பவித்ரமானவங்க”

“ அய்யோ அவங்க மேல தப்பில்ல., அவன் தான் அவங்களை மோப்பம் புடிச்சிகிட்டு திரியறான். பாவம் உங்க சித்தி உங்களுக்காக பொறுத்துகிட்டிருக்காங்க”

“அய்யோ சித்தி....”

“போன வாரம் குடிபோதையில் உங்க சித்தியை  பச்சை பச்சையா வர்ணிக்கிறான். ராஸ்கல்..”

 அய்யோ.. இதென்ன விபரீதம்? என் சித்தி இவனுக்கு அத்தை இல்லையா?

இவளுக்கு எல்லாம் புரிந்தது. அதான் சித்தி டல்லா இருக்காளா?  ஒரு மாமியார்காரியையே இப்படியா ரகு டார்ச்சர் செய்வான்?. அதுசரி அவனுக்கு அவளுக்கும் ஒரு சில ஆண்டுகள் தாணே வித்தியாசம்?

ஒருவேளை சித்தி ரூமில் நான்  நுழைந்த போது அவன் அந்த ரூமில் இருந்திருப்பானோ? இருக்காது.. ஆனால் அந்த அறையில் அப்போது அடித்த சிகரெட் வாசம்?. கடவுளே அது நிஜம். இவனுக்கு என்ன தண்டனை?..

அதுக்கு தான் உன் கூட ஒத்தாசைக்கு ஆளை கூட்டி வாங்கன்னு  வம்படீச்சானா? நானே தன சித்தியை கூட்டி இங்கு அவனுக்கு வாட்டமாய் கொண்டுவந்து விட்டானா?

அவளுக்கு தலை கிறுகிறுக்க.,

‘பயப்படாதீங்க., உங்களுக்கு ஏழாம் மாசம் வரப்ப அவங்களை கூட்டிகிட்டு போயிடுங்க “

“இப்பவே அவங்களை போக சொல்றேன்”

“வேணாம் , அப்புறம் அவங்க வேற யாரையாச்சும் வர சொல்வான்? அது இன்னும் பெரிய ரிஸ்க்..”

வேற யார் அம்மா விஜயலட்சுமியா? அய்யோ.. என்னால் தாங்கவே முடியாது.

“ அய்யோ.. ஏங்க இவரு இப்படி இருக்காரு..?’

“நீங்க சீக்கிரம் அம்மா வீட்டுக்கு போற வழிய பாருங்க ஷிவானி...” அவன் நிஜமான அக்கறையுடன் தான் சொன்னான்.

“ இங்க  பாருங்க. ஒரு அண்ணனா எனக்கு வழிகாட்டி இருக்கீங்க... சரியான சமயத்துல சரியானதை சொன்னீங்க.. இனி  நான் உஷாரா இருக்கேன் . உங்க உதவியை  நான் மறக்க மாட்டேன். தாங்க்ஸ்”

அவனுக்கு சப்பென்றானது.

“உங்க எண்ணமும் எனக்கு புரியுது. ஆனா நான் கல்யாணமானவ, அவருக்கு உண்மையா இருக்கனும்னு பாக்கறேன். “

‘...................”

“  நேத்து நீங்க  கார்;, பண்ணதை கூட நான் மறந்துடறென்”

“உன்னால மறக்க முடியுமா ஷிவானி ?”

‘......................”

“ஷிவானி? எனக்கு தெரியும் நீ மேலோட்டமா அண்ணான்னு கூப்பிடறே?’

“இங்க பாருங்க..என் கிட்ட இருந்து உங்க கிட்ட எதுவும் கிடைக்காது. ஒரு பிரதரா., நீங்க என் கிட்ட எப்ப வேனா பேசுங்க.. என்ன வேனா சொல்லுங்க.. கேக்கறென். ஆனா தப்பான எண்ணத்துல ..நீங்க” அவளுக்கு அழுகை முட்ட., போனை கட் செய்தாள்.

அண்றிலிருந்து அவன் போன் செய்யவே இல்லை. அவளுக்கு அவனை நினைத்து ஆச்சரியமாக இருந்தது.

ஆனால், இன்னொரு பக்கம் அந்றிலிருந்து அவள் சித்தியை கண்காணிப்பதையே வேலையாக வைத்திருந்தாள். தினமும்,  ரகு தூங்கும் வரை விழித்திருந்தாள்.  தான் சித்தி ஷோபனாவின் கற்புக்கு காவலாய் இருப்பதாக நினைத்தாள். ஆனால், அதற்குள் ரகு ,ஷோபனாவை இரவு தோறும் கசக்கி பிழிந்து சுகம் கண்டதையும், ஷிவானிக்கு தெரியாமல் பலமுறை அந்த முதிர்கன்னியை கன்னி கழித்ததையும் அவளால் தெரிந்து கொள்ள முடியவில்லை., அவள் வீட்டில் அந்த பூ அடிக்கடி கசகக்கப் பட்டுக் கொண்டிருந்தது.

 

திடீரென ஒரு நாள், சித்தி வீட்டிலிருந்து கோபமாக ஊருக்கு கிளம்பியதையும், அவள் பின்னாலேயே ரகு கெஞ்சி  கொண்டு  போனதையும் பார்த்தாள். கமலேஷ் சொன்னது சரிதான் போல., என்னமோ இவர்களுக்குள் இருக்கு என அவள் நினைக்க., கொஞ்ச நேரத்தில் ரகு சட்டையை மாற்றிக் கொண்டு பைக்கில் போனதையும், ஐ போன் தொலைந்து விட்டது என சொன்னதையும் அவள் கேட்டுக்  கொண்டு மௌனமாக இருந்தாள்..

இந்த முரட்டு ராஸ்கல் என்னவோ சித்தியை செய்திருக்கிறான். இங்கே சாப்பாடு இல்லை என்றவுடன்., பக்கத்து தட்டுக்கு தாவுகிறான். நல்லவேளை சித்தி போய்விட்டாள். அடுத்த வாரம் அம்மா வீட்டுக்கு கிளம்ப வேண்டியதுதான்.

ஷோபனாவை ரகு துரத்திய விதம் மட்டும் அவள் மனசுக்குள்  நெருடலாக இருக்க., ரகுவின் அம்மா அப்பா வீட்டுக்கு வந்தும் மருமகளை பிரசவத்துக்கு  வழி அனுப்பி வைத்தார்கள். மன சஞ்சலத்துடன் தான் அம்மா வீட்டுக்கு காரில் அவள் ஏறினாள்.

அடுத்த சில வராங்களில் அவளுக்கு வயிறு பெருசாக இருக்க, கண்னாடியில் முன் நின்று பாவாடையை இறக்கி பார்க்க தாய்மை உணர்வு அலை மோதியது., ஆனால் திடீரென கமலேஷ் ஞாபகம் வந்தது. வயிறு தெரியலைன்னு சொன்னான். இப்ப பார்த்தால்? அவளுக்கு சிலிர்ப்பாய் இருந்தது.

ஏன் கால் பண்னவே இல்லை.  நான் அழைத்த அண்னன் என்ற உறவு முறையை அவன் ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை..

எனக்கு தெரியும் நீ மேலோட்டமா அண்ணான்னு கூப்பிடறே? ‘அவன் சொன்னதைக் கேட்டு சிரித்தாள்.

அவன் விரல் விட்டு ஆட்டிய தொப்புள் குழி இப்போது மேலே எழும்பி வரத் துவங்கி இருந்தது. இப்போது பார்த்தால் என்ன சொல்வான்? இன்னும் ஒன்பதாம் மாதம் பார்த்தால்? ச்சீ. என ஓடி விடுவான். சொந்த புருஷனே கண்டு  கொள்வதில்லை., இவன் யார்?

அவள் கூடவே அம்மா வீட்டுக்கு வந்து தங்கி விட்ட, ரகுவை பார்க்க அவளுகு வெறுப்பாய் இருந்தது. ஷோபனாவுக்கு கொஞ்சமும் குறையாத பூரிப்பான அழகுடன்., சரியாத இளமையுடன் அந்த வீட்டில் சின்ன பெண்ணாய் உலா வந்த அம்மா விஜயலட்சுமியின் மீதான ரகு வின் பார்வையின் பொருளை அவளால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. சதா முள்ளிள் உட்கார்ந்திருப்பது போல அவள் உணர்ந்தாள்.

ரகுவோ, ஷோபனா என்னும் புதையலை  அடைந்து விட்ட குஷியில். இருந்தான்.

இன்னும் ஒரு படி சென்று, விஜியின் அழகை அடையவும் அயோக்கியதனமாய் நினைத்தான்.

அதற்கு சரியான சமயத்தை எதிர்பார்த்திருந்த போது தான்.,  அவனுக்கு புதிய ஆபத்து வந்திருந்தது. அவனது புதிய மேலதிகாரி உருவில்..

 

தனது சீட் அலுவகலத்தில் மாற்றப்பட்டிருப்பதை பார்த்து ரகு கொதித்து போயிருந்தான். தனி கேபினிலிருந்து வெளியேற்றி வெளீயே டேபிள் போட்டிருந்தார்கள். பார்த்ததுமே ஆத்திரமானது.

ரகு அங்கே புராஜெக்ட் கோ ஆர்டிநேட்டர். ஆனால் பெரிதாக வேலை எதுவும் இல்லை.  பொதுவாக அரை நாள் வேலைதான். மதியம் மேல் டென்னீஸ் ஆட போய்விடுவான். இன்னும் பதவி உயர்வு வரவில்லை. சென்னை ஏடிபி ஓபனில் தோற்றுப் போனதால் நோ லேட்டஸ்ட் புரமோஷன்.

புரமோஷன் இல்லை என்றால் போனால் போகிறது. கேபினிலிருந்து  என் சீட்டை வெளியே பிடுங்கி போட்டால்?,  அட்மின் லட்சுமியை கூப்பிட்டு கேட்க,

“சாரி சார்.. ஏஜிஎம் சார் ஆர்டர்..’

“ஏஜிஎம்மா.. ? சோன் ஹெட் டுன்னு சொல்லு..”

“சோன் ஹெட்  தான் சார்.. ஏஜிஎம் அவர் பேர்..”

“ஏஜிஎம்மா?’

“இவரும் டென்னிஸ் பேக் கிரவுண்ட்..டென்னீஸ் பெடரேஷன் - சௌத் இன்டியாக்கு  நம்ம புது சோன் ஹெட் தான் விபி”

அவனுக்கு தலையை சுற்றியது.

“யார் அந்த ஏஜிஎம்.?.”

அவன்  நேராக அவரது அறைக் கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே நுழைய.

“யெஸ்..மிஸ்டர் ரகு” உள்ளே உட்காருந்திருந்தது, குருமூர்த்தி. ஏ.குரு மூர்த்தி. ஏஜிஎம்.