க.வெ.கொ பாகம் 7 : அத்தியாயம் 167

 

ஒரு ஞாயிறு காலை .

 விஜயலட்சுமியின் வீட்டில் எல்லா பொருட்களையும் பரபரப்பாக ஏற்றிக் கொண்டிருந்தார்கள். விஜி ”இந்த வீட்டை விட்டுப் போக எனக்கு மனசே இல்லங்க” என்றாள்  பரசுவிடம்.

“ வீட்டை விட்டுவிட்டு போக மனசு இல்லையா? இல்ல,  இந்த ஊரை விட்டு போகவா?”  என அவன் மடக்கி கேட்டான். அவள் கொஞ்ச நேரம் கணவனின் கண்களில் ஒரு  எச்சரிக்கையை தேடிப் பார்த்தாள். அதில் எந்த சலனமும் இல்லை , “ சரிதான் நமது விஷயம் எதுவும் இன்னும் கணவனுக்கு தெரியாது” என அவள் நம்பினாள்.

“சொல்லு... எதுக்கு மனசே இல்ல? வீட்டை விட்டுவிட்டு போக மனசு இல்லையா? இல்ல,  இந்த ஊரை விட்டு போகவா?” 

 “இரண்டுமே தாங்க.  எனக்கு சென்னை ரொம்ப புடிச்சிருக்கு. என்னதான் இருந்தாலும் சென்னை வழி எங்குமே வராது. எல்லாத்துக்கும் மேல பீச், அக்கம் பக்கம் மனுஷாள்,  இந்த ஜனங்கள், எல்லாத்துக்கும் மேல என் பொண்ணு.,  இவங்களையெல்லாம் விட்டுட்டு,உங்க கூட டெல்லிக்கு போறது எனக்கு ரொம்ப வேதனையா இருக்கு.  நீங்க தான் எவ்வளவு சொன்னாலும் கேட்க மாட்டீறீங்களே ?”

“......”

“ரிட்டைடையர்ட் ஆக போற வயசுல, எதுக்கு இந்த டிரான்ஸ்பர் எல்லாம் ஒத்துக்கிறீங்க?”  என அவள் நூறாவது தடவையாக அவனை கேட்டு பார்த்தாள்.

 அவன் ஏதும் பேசாமல் மௌனமாக இருந்தான் .

ரகுவுக்கு ஏதோ வேலையோ தெரியவில்லை .அவன் இந்த வீட்டை காலி பண்ணும் விஷயத்திற்கு வரவே இல்லை. ஷிவானி தான்  மூன்று நாட்களாக கைக்குழந்தையுடன் இங்கு வந்து தங்கி ஒத்தாசையாக இருந்தாள். பேக்கர்ஸ் மூவர்ஸ் ஆட்கள் வந்து பொருட்களை  ஒரு பெரிய குளோஸ்ட் வேனில் ஏற கட்டி கொண்டிருந்தார்கள் .

ஒரு மணி நேரத்தில் எல்லா சாமான்களும் வேனில்,ஏற்றிய பிறகு ஷிவானிடம்  பல மணி நேரம் பேசி அழைத்து புத்தி சொல்லி தடவி கட்டிப் பிடித்து குழந்தையை கொஞ்சி, கொஞ்சி, மீண்டும் அழுது பிரியா விடை பெற மதியம் ஆகி விட்டது. தெருஜனங்களும் கூடி விட்டார்கள்.

“டெல்லிக்கு கார்லேயேவா?”

“ஆமா காரை  அங்க எடுத்து  போகனுமே? அதில்லாம கார் தான் சௌகர்யம்.. அங்கங்கே தங்கி மெதுவா போவோம்.. சாமானுங்க போய் சேந்துடும். அங்க ரிசீவ் பண்ன ஆள் இருக்கு....” எல்லாம் பேசிவிட்டு , ஒருவழியாக கிளம்பினார்கள்.

கமலேஷோ.,  ஷாமோ எங்காவது ஒரு மூலையில் இருந்து தன்னை பார்க்கிறார்களா? என கண்களால் விஜி தேடி பார்த்தாள்.  அவர்கள் யாருக்கும் சொல்லவில்லை. சொன்னால் வீட்டுக்கு வந்து விடுவார்கள். ஒரு வாரமாக கணவன் வீட்டில் தான் இருக்கிறான். அவர்கள் வந்து  நின்றால் வம்பு., போற நேரத்தில் எதுக்கு பிரச்சனை. போனது போகட்டும், ஆனது ஆகட்டும்..இனி ஒரு புது மனுஷியா டெல்லிக்கு போவோம்.

அவளது இளமை கொஞ்ச காலம், கொஞ்ச நாள்கள் நிறைவாக சந்தோஷமாக இருந்தது மட்டும் நிச்சயம். அதெல்லாம் அவள் அவளுக்காக வாழ்ந்த நாட்கள்.. அவ்வளவே.

இவர்கள் காரில் ஏறி முன்னல் சென்ற வேனை  பின் தொடர்ந்தார்கள்.  பாரிமுனை ரத்னா கபேயில் சாப்பிட்டு திரும்ப பயணித்தார்கள்.

வண்டி கும்முடிப்பூண்டி தாண்டும் வரை இருவரும் பேசிக் கொள்ளவில்லை. அதன் பிறகு , “ நிஜமா சொல்லுங்க உங்களுக்கு சென்னையை விட்டு போறேன்னு கஷ்டமா இல்லையா? அதிலும் அந்த வீட்டை விட்டு போறது உங்களுக்கு கஷ்டமா இல்லையா?  ரொம்ப பல காலம் ஜென்ம ஜென்மமா பழகுன வீடு போல இங்க இருந்தது இல்லைங்களா ? எனக்கு எல்லாம் முடிஞ்சி போச்சு. எதுக்கு என்னை இப்படி பிரிச்சி கூட்டி வரீங்க” அவள் கண்ணீரை அடக்க முடியாமல் கேட்டாள்.

யார்கிட்ட இருந்து பிரிச்சீங்க ? என அவள் கேட்கவில்லை.

“விஜி. இப்படித்தான் நீ டெல்லியில் இருந்து வரும் போதும், அந்த வீட்டை விட்டு வர முடியலன்னு சொன்னே?  இப்போ சென்னை வீட்டிலும், சென்னை  வீட்டை விட்டு வரப்பவும் அப்படி தான் சொல்றே ”

“........”

“ விஜி ஒரு விஷயம் சொல்லட்டுமா? டெல்லியில் நாம் எந்த வீட்ட விட்டு வந்தோமோ, அதே வீட்டுக்கு தான்  மறுபடி குடி போக போறோம் “

“நிஜமாவா?’

“ம்ம் அந்த வீடு தான் வேணும்னு நான் அடம் பிடித்து வாங்கி இருக்கேன். அது தான் நமக்கு அல்லாட் ஆகி இருக்கு..” என்றாலும் அவள் சமாதானமாகவில்லை . கண்னை மூடினால், கமலேஷ், ஷாம் என மாறி மாறி அவள் மனது ஊசலாடிக் கொண்டிருக்க “என்னால சென்னை வீட்டை மறக்க முடியல “என்றாள் விஜி

“ஒரு வீட்ட , இல்ல ஒரு பொருளை மறக்கணும்னா அது கூட இருக்கிற நம்முடைய சந்தோஷமான தொடர்புகளுக்கு பதிலா கசப்பான அனுபவங்கள் ஏதாச்சும் இருந்தா அத நினைச்சு பார்த்துக்கணும் அப்படின்னு டெல்லி வீட்டில் சொன்னேன் .  ஞாபகமிருக்கா விஜி.?”

“......................”

“ இப்போ சென்னை வீட்டிலும் அதான் சொல்றேன்.”

“ அப்படி எந்த கசப்பான அனுபவமும் சென்னை வீட்டுல நடக்கலங்க . அந்த டெல்லி வீட்டில் இருக்கும் போது எனக்கு இரண்டாவது குழந்தை அபார்ஷன் ஆச்சு. திரும்ப வயித்துல எதுவும் நிக்கல.  அந்த வீட்டுக்கு வந்த புதுசுல அது நடந்தது. அதை நினைச்சு  அந்த வீட்டை வெறுக்கலாம் .ஆனா இங்கே எனக்கு எந்த கசப்பான அனுபவம் நடக்கல..”  என அவள் சொன்ன போது விஜயின் கணவன்  அவளை திரும்பிப் பார்த்தான்

எந்த கசப்பான அனுபவமும் இங்க நடக்கலையா? உண்மைதான் .உனக்கு நடக்கல .உனக்கு ஒருவேளை அதெல்லாம் இனிப்பான விஷயமா இருக்கலாம் . ஆனா, எனக்கு அது கசப்பான விஷயம் தான் . அவன் மனதில் எண்ண அலைகள் எதிரில் தார்ச் சாலையில் வழுக்கிக் கொண்டு ஓடின., வண்டியின் வேகம் குறைந்தது.

பரசு அன்று  வேலூரில் இருந்து வீட்டுக்கு வரும்போது தூரத்தில், தன் வீட்டு வாசலில், ஷாமும் கமலேஷும்  படி ஏறுவதை பார்த்து ஸ்தம்பித்து நின்று விட்டான். உள்ளே போன இருவர் ஒன்றரை மணி நேரம் கழிச்சு வெளியே வருவதும் அவர்கள் போன பின் விஜயலட்சுமி வாசலில் வந்து கள்ளக்காதலர்களுக்கு கை செய்து விடை கொடுப்பதையும் பார்த்து மனம் நொந்தான்.

நமது விஜயலட்சுமி எப்படி இவர்கள் கூட, ?  படி தாண்டி விட்டாளஆ? ஓ எது நடக்கு கூடாது என பயந்து தானே?? நான்.. நான்? அவன் மனம் விக்கியது. தளர்ந்தது.

இதற்கு காரணம் நானா? அவளா? சந்தர்ப்பமா? சூழ்னிலையா?

அவளது போன் கால் லிஸ்ட் முழுவதையும் ஆராய்ந்தான். எல்லாமே ஆபாசமான சாட்டுகள். அவன்  மனம் வெறுத்தான்.

விஜி கை மீறி போய்விட்டாயா?

விஜயலட்சுமியை அவள் ஆரம்பத்தில் இருந்து பார்த்துக் கொண்டுதான் இருந்தான்.  முன்பெல்லாம் அவள் அப்படி இல்லை .

எப்போது முதல் முதலாக டெல்லியில் ஷிவானிக்கு 18 வயதாகும் போது அவளது ஆண் நண்பர்கள் வீட்டிற்கு வந்து பார்ட்டி கொடுத்தார்களோ, அப்போதுதான் ஒரு சிறு வித்தியாசம் ஏற்பட்டது. யாரோ ஒரு பையன் திடீரென அவளை கட்டிப்பிடித்து ‘ஹலோ ஆன்ட்’ என சொல்ல அவனை பலரும்  பார்க்க கன்னத்தில் அடித்து விட்டாள். ஆனால் அதையே அவள் ஒவ்வொரு நாளும் பெட்ரூமில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்.

‘ அந்த பையன் திடீர்னு கட்டி பிடிச்சிட்டான். என் மொத்த உடம்பும் அவன் மேல பட்டுடுச்சு எனக்கு ஒரு மாதிரியா ஆயிடுச்சு என பல தடவை படுக்கை அறையில்  அவள் விடாது சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்.

அவள் சொன்னதிலிருந்து அவள் அந்த ஸ்பரிசத்தை எத்தனை தூரம் விரும்பி இருக்கிறாள்’ என்பதை அவனால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.,  

சடாரென ஒரு தடவை, “ அய்யோ பாவம் அந்த பையனை  நல்லா அடிச்சிட்டேன். அவன கூப்ட்டு ஒரு சாரி’ சொல்லட்டுமா?” விஜயலட்சுமி கேட்க., அவனுக்கு குபீரென  வியர்த்தது. இதென்னடா புதுக்கதை? என நினைத்தான்.

‘அதெல்லாம் ஒண்னும் வேணாம். “ என சொல்லிவிட்டான்.

“ எல்லார் எதுக்கவும், அவன் என்னை திடீர்னு டைட்டா கட்டி புடிச்சிட்டானா? அதான் ஒரு ஷாக்ல அவனை அடிச்சிட்டான் பாவம்.” அவள் புலம்பிக் கொண்டே இருக்க.,

அவளது மனதை திசை மாற்றத்தான் அவளை மறுபடியும் நாட்டியும் அது இது என அவன் முயற்சித்தான்.

 ஏனென்றால், பரசுவுக்கு இனிமேல் நாம் படுக்கையில் புதிதாக காட்ட , நடுவயது மனைவி விஜயலட்சுமிக்கு புதிதாக உணர வைக்க ஏதும் தன்னிடம் இல்லை என்பதை அவன் புரிந்து கொண்டான்.

அதன் பிறகு தான் விஜயலட்சுமியை நடவடிக்கையில் பல மாற்றங்களை அவன் உணர்ந்தான்.

 வீட்டை விட்டு வெளியே கடைக்கு அல்லது ஷாப்பிங் வரும்போது எல்லாம் அவனது கண்கள் வாட்டசாட்டமான ஆண்களையும் சிறு வயது இளைஞர்களையும் பராக்கு பார்ப்பதை பார்த்து, அவன் உன்மையிலேயே, மனம்  நெக்குருகிப்  போனான்.  ஏதேனும்,  தப்பான விஷயங்கள் தன்  மனைவிக்கு வந்துவிடப் போகிறதோ என பயந்து கொண்டிருந்தபோதுதான் அவனுக்கு நல்ல வேலையாக மாற்றலாகி வந்தது. சென்னை வந்த பின் ஷிவானியின் படிப்பு ,கல்யாணம் எல்லாவற்றை விட விஜயலட்சுமி பாதுகாப்பு அவனுக்கு முக்கியமாக இருந்தது அதனால் தான் அவளை சென்னையில் கொண்டு வந்து போட்டான் .

ஆனால் ,சென்னையில் வந்த பிறகு நிலைமை மோசமாகிவிட்டது விஜயலட்சுமியை எத்தனை பேர் டாவ் அடிக்கிறார்கள் என்பதை அவன் ஷிவானியின் கல்யாணத்திலேயே பார்த்தான்.

ரகுவின் நண்பர்களே பல பேர் விஜயலஷ்மி பச்சை பச்சையாக பேசி கமெண்ட் அடிப்பதை பார்த்தான் . அதில் கமலேஷும்,  ஷாமும் ரொம்ப வெறியாக இருந்ததையும் அவன் கண்டு கொண்டான் .

“மச்சான் எண்ணி ஒரே வருஷத்துல இந்த ஆன்டியை போட்டு காட்றேன்” என அவர்கள் குடித்து விட்டு சபதம் போட்டதை தன் காது படக் கேட்டான் பரசு. ஆத்திரம் தலைக்கேறியது . தலைக்கேறி என்ன செய்ய? கைகலப்பாகும். கேட்பவர்களிடம் என்னவென்ன சொல்ல?

“கல்யாணப் பொண்ணுக்கு அம்மாவே, பொண்ணு மாதிரியில்ல? அப்படியே தனியே கூட்டிப் போய் துணியில்லாம் அவுருடின்னு சொல்லனும் பாஸ்’ என்ற வார்த்தையெல்லாம் கேட்டு பரசு மனம் நொந்தான்.

விஜியும் சும்மா இல்லை. அவர்கள் தன்னைத் தான் டாவடிக்கிறார்கள். அங்கங்களை வெறித்து பார்த்து  கமென்ட் அடிக்கிறார்கள். என நன்கு தெரிந்தும் அடிக்கடி அவர்கள் மத்தியில் போவதும் வருவதும், அவர்களை சாப்பிட கூப்பிடுவதும்’ என அலம்பல் பண்ணிக் கொண்டிருந்தாள். தொப்புளுக்கு கீழே புடவையைக் கட்டாதவள் இந்த விஜி. ஆனால், இப்போது தலைகீழ்.

ஆயிரம் பேர் மத்தியில் விஜியின் புடவை தொப்புளை விட்டு அரை ஜாண் கீழே இறங்கி இருந்தது. அடிக்கடி தேவையேயில்லாமல் அவள் ஓடி ஓடி    நடக்க,. அவளது அல்வா சூத்து உருண்டைகள் அனியாயத்துக்கு ஒன்ற யொன்று இடித்துக் கொன்டு ஏறி இறங்க இள வட்டங்கள் வெறி பிடித்து அலைந்தார்கள். மார்பு கூம்புகள்  பெருந்து வீங்கி அநியாயத்துக்கு புடைத்திருக்க., அவள் அடிக்கடி கைகளை தூக்கும் போதெல்லாம் அக்குள் வியர்வை வட்டம் தெரிந்து அவளது அம்சமான அழகை பலபேர் திருட்டு தனமாக வெறித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

நமக்கு தான் வயதானது போல் ஒரு ஃபீலிங்க். ஒரு தளர்ச்சி இருக்கிறது, ஆனால், விஜியை இப்போதும் ஆண்டு அனுபவித்தால் தவறாமல் சினை பிடித்து குட்டி போடுவாள். பால் மாடு போல காம்பு பெருத்து., இடுப்பு  நெகிழ்ந்து., கண்கள் மருள அவள் பரக்க பரக்க நடப்பது அந்த திருமண மண்டபம் முழுக்க ஒரு காம அதிர்வலைகளை எழுப்பிக் கொண்டிருந்தது.

டெல்லியில் யாரோ ஒரு சிறு வயசு பையன் எக்கசக்கமாக கட்டிப் பிடித்ததால் உண்டாண கிறுக்கு அவளுக்கு இது வரைக்கும் ஏறீப் போயிருப்பது கண்டு அவன் அதிர்ச்சியடந்தான், கல்யாணம் முடியும் வரை  அவன் அவர்களிடமிருந்து விஜியை காப்பதே தன் வேலையாக இருந்தான். அவனுக்கு பிரஷரும், டென்ஷனும் ஏறியது.

நான் பல தடவை அவளை துணியில்லாமல் பார்த்திருகிறேன் தான், இப்படி யெல்லாம் வெறி பிடிக்கவே இல்லையே எனக்கு?

“கல்யாணப் பொண்ணுக்கு அம்மாவே, பொண்ணு மாதிரியில்ல? அப்படியே தனியே கூட்டிப் போய் துணியில்லாம் அவுருடின்னு சொல்லனும் பாஸ்’ என பசங்கள் சொல்லும் போது தான் அவளின் இளமை கனங்களின் பெருமை நமக்கு புரிகிறது. நேற்று விடியற்காலையில் பாவாடையை தொடை வரை தூக்கி வைத்து முழங்காலில் மழுங்க மழுங்க  பூனை முடிகளை வாஸ்லின் போட்டு அவள் எடுப்பதை வீட்டில் பார்த்து, ‘ இப்ப யாருடி இங்க வந்து உன்னை  நக்க போறா?” என ஆத்திரம் தலைக்கேறி கேட்டான்.

ஆனால், இப்படி அடிக்கடி சேலையை தூக்கி பிடித்து அவள் நடக்கும் போது தெரியும் பளிங்கௌ கெண்டைக்காலை பலரும் பார்க்கும் போது தான், அவள் முடி மழித்த ரகசியம் பரசுக்கு தெரிந்தது. பாவி மக வேற எங்கெங்கே முடி எடுத்து வெச்சிருக்காளோ? என பரிதவித்தான்.

எப்படியோ கல்யாணம் ஆகி கல்யாணம் முடிந்தால் போதும் என்ற ஆகிவிட்டது.

அதனால்தான் பரசுக்கு கல்யாணத்தின் போது மண்டப வாசலில் அன்று டென்ஷன் காரணமாக நெஞ்சடைத்தது .எல்லோரும் என்ன? என்ன? ‘ என கேட்டபோது, “ ஒ ஒன்னும் இல்லங்க, இது ஒரு மிகப்பெரிய காரியத்தை செஞ்சு முடிச்ச சந்தோஷத்தின் வெளிப்பாடு அது, இது “  என்றெல்லாம் கதை சொல்லி மழுப்பி விட்டான்.

ஆனால், அவனது மனமுழுக்க விஜயலஷ்மியை இந்த காமப் போக்கிலிருந்து  எப்படி காப்பாற்றுவது? என்று தான் இருந்தது . அன்று காலையில் மண்டபத்தில் அவளுக்கு மாதவிடாய் ஏற்பட்டிருந்தது.

குறித்த தேதியை விட கொஞ்சம் சீக்கிரம் தான். ‘அலைச்சல் காரணம்’ என்றாள். எந்த அலைச்சல்?’ என அவன் கேட்க துடித்தான்.  கேட்கவில்லை,

ஆனால், அவள் முகத்தில் ஒரு சோர்வுமில்லை. முகம் இன்னும் மலர்ச்சியாகவே இருந்தது. இரவை விட,  காலையில் இன்னும் தகதகவென மின்னினாள். விஜி. பார்க்க அத்தனை அழகு. மின்னும் கவர்ச்சி. இவளை இன்னும் பத்து ஆண்டுகள் ஆண்டு அனுபவிக்கலாம் தான். ஆனால், பரசுவும் எவ்வளவோ வைத்தியம் எல்லாம் பார்த்து தன்னுடைய உடல் நிலையை எல்லாம் மாற்றப் பார்த்தான். உடல் வலிமையை ஆண்மையை கூட்டி விஜயலட்சுமியை திருப்திப் படுத்த நினைத்தான். ஆரம்பத்தில் லேகியம், மாத்திரைகள் அவனுக்கு ஒரு பெரிய எழுச்சியையும், வீரியத்தையும் கொடுத்தது உண்மை தான். ஆனால்  நாள் நாளாக அவற்றால் பெரிய பலனில்லை. உறவுக்கு வாடி எனக்  கூப்பிட்டு பெட்டில்  ஓ.பி அடிக்க வேண்டியதாகி போய் விட்டது.

விஜயலட்சுமிக்கு அவனிடமிருந்து முழு சுகம் பெற்றது போல் தெரியவில்லை.

‘ நீ என்ன பெருசா அடிச்சி ஊத்திக்கிச்சுட போற?”  என்பது போல தான் விஜயலஷ்மி ஒவ்வொரு நாளும் படுக்கையில் படுத்து இருப்பது போல அவன் உணர்ந்தான்.

இதற்கென பிரத்தியேகமாக வேலூரில் அடிக்கடி சென்று சிகிச்சை எல்லாம் எடுத்துக் கொண்டது வந்ததெல்லாம் அவனுக்கு வீணானது போலவே இருந்தது.

. ஒரு பக்கம் பரசுவின் கை இறங்கிக்கொண்டிருக்க, இன்னொரு புறம் 35 வயதை கடந்த மத மதத்த உடலுக்கு சொந்தக்காரி விஜயலட்சுமி கை ஓங்கிக் கொண்டே இருந்தது . நாளுக்கு நாள் இளமையும் மினுமினுக்கும் கூடிக் கொண்டே இருந்தது .

அவளைப் பார்த்தால் ஒரு கல்யாணமான பெண்ணுக்கு அம்மா என்று சொல்ல முடியாத அளவிற்கு கச்சிதமாக இருந்தாள். அவள் வீட்டை விட்டுப் போகும்போது எத்தனை ஆணின் கண்கள் மேய்கிறது? என்பதை எண்ணி எண்ணி களைத்து போனான் பரசு.

யாரோ ஒரு வெளி ஆளிடம் தன்னை இழந்து விடுவாளோ?’ என பரசு பயந்து கொண்டு இருந்தான் .  தனது அந்தரங்க படுக்கைக்கு நடுவே இன்னொரு ஆள் வந்துவிட்டால் என்ன செய்வது? என நாளுக்கு நாள் பயந்து கொண்டிருந்தான்.

பெண்ணுக்கு கல்யாணமாகி மருமகன் வந்தால் சரியாகி விடும் என அவன் நினைக்க., அந்த மருமகனே..

அய்யோ எங்கே நடக்கும் இந்த கூத்து?