திரும்புடி பூவை வைக்கனும் பாகம் 32 Episode No. 2053 ( திபூவை இறுதி பாகம்)

 

அதற்குள் கோயில் வாசல் வந்துவிட, சுரேஷ் சென்ற வேன் கோயில் பிரகாரத்தின் பார்க்கிங்கில் நுழைய,  சிபுவின் டீம் மிகவும் சோகமானது. அவர்கள் கோயிலுக்குள் செல்லாமல் காரை ஓரம் கட்டிவிட்டு தண்ணியடிக்க ஆரம்பித்தார்கள். சுரேஷ், மலரின் குடும்பம் மீண்டும் வேனில் வருவதற்காக அவர்கள் காத்திருந்தார்கள்.

சிபு கோயிலை   நோட்டமிட்டான்.

அந்தக் கோயிலில் கூட்டம் இல்லை. அருகாமையில் கிராமங்கள் இல்லை. இந்த 3 கல்லூரி பேருந்தில் இருந்து இறங்கிய பெண்கள் கூட்டம் மட்டுமே கோயிலை ஆக்கிரமித்து கொண்டது. அந்த  கூட்டம் இல்லையென்றால் கூட்டமே இருக்காது.

இந்த ராப்பரி திட்டம் நல்லது தான். லிங்கப்பா தரும் காசோடு இவர்களிடம் நகை பணம் கிடைத்தால் கூடுதலாக 30 லட்சம் கிடைக்கலாம். அவர்கள் வெறியோடு காத்திருந்தார்கள்.

 

தன்னை கொல்ல ஒரு பெருங் கூட்டமே இருக்கிறது என்பதை அறியாத சுரேஷ் கோயிலுக்குள் காலார நடந்தான். அவன் மனதில் புதிய அதிர்வலைகள் பரவி இருக்க.,

உள்ளே சென்ற சுரேஷ் மனதில் ஒரு புதுவிதமான பக்தி அலை பரவியது. அதிர்வுகள் அந்தக் கோயில் மண்ணின் வழியாக அவன் பாதத்தினை அடைந்து, உடல் முழுக்க ஒரு சிலிர்ப்பான பரவச நிலையை பரவுவதை அவன் உணர்ந்தான்.

யாரோ அவன் பேரை சொல்ல்கி கூப்பிடுவதை போல தோன்ர அவன் அங்க்குமிங்கும் திரும்பி பார்த்தான்.

ஆறு வயதில் 12 வயதில் அந்த கோயிலுக்கு அப்பா, அம்மா வுடன் வலம் வந்தது அவனுக்கு ஞாபகம் இருந்தது.

காற்று சில்லென்று அடித்தது. அந்த தெய்வம் அவனை ஆசீர்வதித்ததா? அல்லது திட்டுகிறதா? என்பது  அவனுக்கு புரியவில்லை.  

தனது இத்தனை நாள் வாழ்க்கை ஒருபோதும் சிறப்பாக அமைந்தது இல்லை. யாருக்குமே சந்தோசத்தை கொடுத்தது இல்லை. குடியும் ,கூத்துமாக சதா காமத்துக்கு அலைகிற ஒரு சராசரிக்கும் குறைவான இளைஞனாக நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம் என்று அவன் நினைத்தான்.

நம்மை எந்த தெய்வம் ஆசிர்வதிக்கும்? என தனக்குள்ளயே கேட்டான்.

“நான் யாருக்குமே சந்தோஷம் தரவில்லை. ஆனால் நான் மட்டுமே சந்தோஷப்பட்டு கொண்டு, எத்தனை பெண்கள் ?எத்தனை குடும்பம்? எத்தனை முறையற்ற உறவுகள்? ஒவ்வொரு பெண்ணையும் திட்டமிட்டு நீட்டி படுக்கையில் அனுபவித்தேன் கழட்டிவிட்டேம். ரஞ்சிதாவின் கண்ணீர் என்னை சும்மாவிடுமா? கடைசியில் நான் மற்றவருக்கு செய்த நன்மை தான் என்ன?’

‘நாம் ஏன் நமது பெரியப்பா போல, கண்ணன் சார் போல, ஒரு அமைதியான, நேர்மையான க,ண்ணியமான ஆணாக வளர முடியவில்லை? நமது தாத்தா 24 வயதில் இந்த நிறுவனத்தை தொடங்கினார். அப்பா கிராண்டனி இருபத்தி ஒரு வயதில் நிறுவனத்தை கையில் எடுத்து மிகப்பெரிய நிறுவனமாக மாற்றினார், அண்ணன் ஹரிஷ்  கூட ஏழே ஆண்டுகளில் நாடு முழுக்க இந்த நிறுவனத்தை நிறுவனத்தின் பெயரை உச்சரிக்க செய்தான். ஆனால் நான் வெறுமனே ‘பெண் பெண்’ என அலைந்து கொண்டிருக்கிறேன்.

ஹரீஷின் மனைவி, வைப்பாட்டி எவளையும் விடவில்லை. மனம் இன்னும் கூட காமத்தில் சுற்றித்தான் வந்துகொண்டிருக்கிறது. வேனில் வரும் போது கூட சஞ்சனாவின் பனியனுக்குள் அசையும் குண்டுகள் சதா இம்சிக்கிறது.

என்னையே  ஓரக்கண்ணில் பார்த்து கொண்டிருக்கும் சுஜாதாவின் புடவை மேடுகள் என்னை சுண்டி இழுக்கின்றன.

மலரின் சுரிதார்.. என கையில் பட்டு தவழ்ந்து,  அவளது அளவுகளை  எனக்கு ஞாபகபடுத்துகிறது.

பொருந்தா உறவு, முறையற்ற காமம்.  இது தான் என் வாழ்வில் எழுதப்படாத அத்தியாயமாகி விட்டது.

அப்போது இது ஆரம்பித்தது?

வீணாவின் ஜட்டியை எடுக்க எப்போது காரை எடுத்து கொண்டு  நான் கிளம்பினேனோ, அப்போதே என் வாழ்க்கை காமத்தில் மூழ்கி விட்டது. வீணாவை தொடர்ந்து எத்தனை பேர்?

இதோ இப்போதுகூட அந்த பேருந்தில் இருந்து இறங்கும் அந்த ரெட் சுரிதார் பெண் .. மிக அழகாக இருக்கிறாள் என்று தான் மனம் போகிறது.

அவளது இளமை , அவயங்கள், திடுக் பார்வை அற்புதமாக இருக்கின்றன. அவளின் முக லட்சனம் என்னை திகைக்க செய்கிறது. என்ன ஒரு குடும்ப பாந்தம், சாத்வீக லட்சணம்.? சுரிதாரில் அவளது அசாத்தியமான  செழித்த அளவுகள் என்னை கிளர்ச்சி அடைய செய்கிறது. ? இவள் நிவேதாவை விட.,

அட இது தான் என் பிரச்சனை?  இத்தோடு நிறுத்தி கொள்ளலாம்.  இத்தோடு நிறுத்தி கொள்ளலாம். என போய் கொண்டே இருக்கிறது?

எந்த இடத்திலும், எந்த சூழ்நிலையிலும், எப்போதும் நான் பெண்ணைப் பற்றியே நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.  

இது நாள் வரையும் நான் காமத்தைப் பற்றியே நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். இதற்கு ஒரு முடிவே இல்லாமல் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. நான் ஒழுங்காக இருந்திருந்தால் என்னுடைய வயதில் என்னுடைய இளமையில் என்ன செய்ய வேண்டுமோ அதை நான் செய்திருந்தால்?

இன்று ஹரீஷ்ஷை கீழே தள்ளி நான் மேலே வந்து இருக்கலாம். கிரான்டனியில் ராஜாவாக இருந்திருக்கலாம்.

நான் எந்த அறிவுரையும் கேட்கவில்லை. கண்ணன் சார் சொல்வதையும் கேட்க வில்லை. பெரியப்பவின் பேச்சையும் கேட்கவில்லை. இவர்கள் இருவரில் ஒருவர் சொல்வதை மட்டுமே கேட்டு இருந்தால் கூட, நான் உன்னதமான நிலைக்கு வந்து இருக்கலாம்.

எந்த ஒரு முயற்சியும் இல்லாமல் ஒன்றையே குறிக்கோளாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

உறவினர்கள் பக்கம் என்னை மிகவும் இழிவாக நினைக்கிறார்கள். “சுரேஷ் எதற்கும் லாயக்கு இல்லாதவன், அதிகம் படிக்காதவன்,” என்றெல்லாம் சொல்கிறார்கள் .

இப்போது ஏ எல் எஃப் என்கிற உயர்ந்த நிறுவனத்தின் நிறுவனத்திலிருந்து ஒரு பெண்ணை எனக்கு மணம் முடிக்கப் போகிறார்கள் . ஆனால் எனக்கு அந்த பெண் வேண்டாம்.

ஆனால் ஏ எல் எஃப்  வாரிசை நிவேதாவை மணந்து கொள்வதன் மூலம் நான் பெரிய ஆளாகாலாம் என பெரியப்பா, கண்ணன் சார் சொல்கிறார்கள்.

நான் யாரை மணந்து கொள்வது ? யார் பேச்சை கேட்பது?  பெரியப்பா சொல்லை என்னால் தட்ட முடியாது.

ஆனால், நிவேதாவுக்கு நான் ஏற்றவனில்லை என்பதுதான் உண்மை. என்றெல்லாம் பலவாறு யோசித்தான்.

சொல்லப் போனால் 27 வயதான தன் மீதான ஒரு சுய விமர்சனத்தை அவன் தனது வாழ்க்கையிலேயே முதல் தடவையாக அப்போதுதான் மதிப்பிட்டான்.

திரும்புடி பூவை வைக்கனும் பாகம் 32 Episode No. 2052 ( திபூவை இறுதி பாகம்)

 

இன்று சுரேஷ் ஞாயிற்று கிழமை காலையிலேயே ஒரு வேனில் பெட்டி படுக்கையோடு ஏறப் போக ,.அதை கொஞ்சம் கூட எதிர்பாராத இந்த கூலிப்படை உடனுக்குடன் தகவல்களை பரிமாறிக் கொண்டு அவரைப் பின்தொடர்ந்தார்கள்.

ஆனால் சுரேஷ் ஒரு வேனில் ஏறி அந்த மலர் குடும்பத்துடன் பூந்தமல்லி – பெங்களூர் சாலையில் பயணிக்க சென்னையில் வைத்துக் கொள்வது உசிதம் இல்லை என்பதால் அந்த ஆம்னி வேனின் பின்னாலயே தொடர்ந்தார்கள்.

கிண்டியில் தங்கி இருந்த கூலிப்படை போரூரில் போய் சிபுவின் டவேரா காரில் போய் ஏறி கொண்டது . தப்பான நம்பர் பிளேட் உடைய டெம்போவும் பின் தொடர்ந்த்து. 

டெம்போ டிரைவரையும் ஸேர்த்து இப்போது 5 பேர்,. கையில் போதுமான ஆயுதம் இருக்க., அவர்கள் சென்னையின் எல்லை தாண்ட காத்திருந்தார்கள். சீரான இடைவெளி விட்டு சுரேஷின் வேன் பின் தொடர்ப்பட்டது.

ஆனால் வேன்., பெங்களூரை நோக்கி போக., லிங்கப்பாவுக்கு தக்வல் கொடுத்தார்கள்.

 

‘நோ.. நோ.. அவன் பெங்களூர் வர மாட்டான்,., மேபி.. அந்த ஃபேமிலி கூட எங்காவது கெஸ்ட் ஹவுஸ்,. பிக்னிக் இல்லன்னா கோயில் போகலாம். குளோசா பாலோ பண்னுங்க..ஹைவேஸ் காலியாய் இருந்தா., போட்டுடுங்க.. அவன் உடம்பு மிஞ்ச கூடாது” என்றார்.

பெங்களூரு ஹைவேஸை அவர்கள் தேர்ந்தெடுத்தார்கள். ஆனால், அதிலும் பல சிக்கல்கள் இருந்தன.

டோல்கேட், சிசிடிவி கேமரா போன்ற கண்காணிப்பு விஷயங்களுக்காக அவர்கள் இன்னும் தங்களது செயலை நிறைவேற்றாமல் இருந்தார்கள்

லிங்கப்பாதான் தொடர்ந்து போன் செய்து கொண்டே இருந்தார்.

வேன் வேலூர், ஆம்பூர், கிருஷ்ணகிரி என வர லிங்கப்பா மாற்றி யோசித்தார்.

“டேய்ய்ய் இனிமே அந்த டெம்போ வேனாம், கட் பண்னி அனுப்பு”

“ஏன் சார்”

“ஆக்சிடென்ட் செட்டப் இனிமே ஒத்து வராது., அவன் வேன் கர் நாடாகா வரட்டும். அந்த வேணை மடக்கி வழிபறி பண்றாப்பல பண்ணி அவனை போட்டுடுங்க… அவனை மட்டும் போட்டா அது பெரிய சிக்கல் ஆயிடும். எல்லாருக்கும் டவுட் வரும். கூட ஒன்னு ரென்டு  பேரை சேத்து போடுங்க”

“யெஸ் சார்”

“பார்த்து, சரியாக பிளான் பண்ணுங்க முடிஞ்ச வரைக்கும் அவன் கூட வந்தவர்களுக்கும் காயம் இருக்கட்டும். நகை பணத்துக்காக ,கொள்ளை அடிச்சா போல பிளான் பண்ணிடுங்க”

“அந்த வேனை மடக்கி எல்லோரிடமும் நகைக பணத்தை ராப்பரி பண்றப்ப , கண்டிப்பாக சுரேஷ் எகிறிகிட்டு வருவான். அதை சாக்காக வைத்து அவனைக் கொன்றுவிட வேண்டும்”  என ஒரு அவசர திட்டம் தீட்டி விட்டார்கள்.

வண்டி ஓசூரை தாண்டி நெடுஞ்சாலையிலிருந்து விலகி இடது புறம் செல்ல ..

பானசங்கரி கோயில் எல்லை உங்களை வரவேற்கிறது என தமிழிலும் கன்னடத்திலும் எழுதி இருக்க.

லிங்கபாவுக்கு விஷயத்தை சொன்னார்கள்.

“ஆஅமா அவங்க குல தெய்வம் அங்க இருக்கு., பட், அந்த ஃபேமிலி  ஏன் அங்க போகுதுன்னு தெரியல.,எவ்ளோ தூரம் அது? “

“சார் ஹைவேஸ்லயிருந்து கோயில் 19 கிலோ மீட்டர்.”

“ஓகே அப்ப நடுவுல வெச்சி மடக்குங்க. அங்கெல்லாம் னடமாட்டம் கம்மியாத்தான் ஒய்ருக்கும், நியூஸ்க்கு காத்துகிட்டிருக்கேன்”

லிங்கப்பா போனை வைத்தார்.

இன்றோடு கதை முடிஞ்சி  போச்சு. சுரேஷின் கதை. இனி மருமகன் ஹரீஷ் தான். நான் தான்.. இது ஹரீஷ்க்கு சர்ப்ரைஸ். எதுக்கு சென்னை போயி அதை படி, இதை படின்னு  சொல்லி சவ்வு மாதிரி இழுக்கனும். ஒரே ஒரு ஆக்சிடென்ட்..,மர்கயா…

அந்த ஏ எல் எஃப் குரூப்புக்கு சுரேஷ் மருமகனாகிட்டா. நிவேதாவை சுரெஶ் கட்டிகிட்டா , அப்புறம் நாம தான் அவங்களுக்கு கார் கதவு திறந்து விடனும் இந்த கல்யாணம் நடக்க கூடாது, ஒரே கல்லூல மூனு மாங்கா..

அவர் சிபு சொல்லப் போகும் வெற்றி செய்திக்காக காத்திருந்தார்.

 

சுரேஷின் வேன் பானசங்கரி கோயிலை நோக்கி 40 கி.மீ வேகத்தில் செல்ல ,.

“இன்னும் எவ்வளவு நேரம் ஆகும்? என  கூலிப்படையில் ஒருவன் கேட்க,

“எப்படியும் ஒரு முக்கா மணி நேரம் டிராவல் இருக்கும். எனக்கு தெரிஞ்சி இப்போ எதுவும் பண்ண முடியாது. அவன் கோயிலுக்கு போயிட்டு வரட்டும். என்று காத்திருக்கலாமா ?” என்றான்.

“நோ நோ அப்புறம் சிச்சுவேஷன் எப்படி இருக்குன்னு சொல்ல முடியாது. இப்பவே மடக்கலாம்.” என இன்னொருத்தன் சொல்ல சுரேஷ் சென்ற வேனை 30 மீட்டர் இடைவெளி விட்டு தொடர்ந்து சென்று கொண்டிருந்தார்கள்.

“கொஞ்சம் ஸ்லோவா போ..கேப் விட்டு ஃபாலோ பண்ணு… ஏதாச்சும் டர்னிங்க் வரப்ப வண்டியை மடக்கலாம்“ சிலுவை சென்ற கார் இன்னும் தனது வேகத்தை குறைக்க., அதான் தப்பாய் போய் விட்டது.

அவர்கள் போன சாலையின் குறுக்கே வேறொரு இணைப்பு சாலையில்  இருந்து வந்த 3 கல்லூரி பேருந்துகள் அந்த இடைவெளியில் நுழைந்து விட்டன. சுரேஷின் வேனுக்கு பாதுகாப்பாக பின் தொடர.,

“ச்சே…தப்பு பண்ணிட்டோம்…” நொந்து கொண்டனர். கல்லூரி கும்பல் ஓவென கத்தி கொண்டே அவர்களை தாண்டி போனது.

 

அந்த சாலையில் அவர்களால் ஒருபோதும் அந்த பேருந்தை ஓவர் டேக் செய்து சுரேஷின் வேனை நெருங்க முடியவில்லை.

“மச்சி இவன் தப்பிச்சுகிட்டே இருக்கான்பா”

“இனிமே அவன் தப்பிக்க முடியாது.,” சிபு தீர்க்கமாய் சொன்னான்.

 

திரும்புடி பூவை வைக்கனும் பாகம் 32 Episode No. 2051 ( திபூவை இறுதி பாகம்)

 

அந்த குடும்பம், ஆம்னி வேனில் சென்னையை விட்டு  நீங்கி வேலூர் வாணியம்பாடி, கிருஷ்ணகிரி என தமிழக எல்லையைத் தாண்ட., அதன் பின்னாலேயே வந்த கர்நாடகா மஞ்சள் போர்ட் கார் சீரான இடைவெளி விட்டு  பின் தொடர்ந்தது.

அந்த டவேரா காரில்  குற்றம் புரிதலையே வாழ்க்கையாக கொண்ட நான்கு பேர்கள்  லேசான போதையில் இருந்தார்கள்.

‘பையன் வேன்ல தான் இருக்கான்.. ஒரு தபா காபி குடிக்க இறங்கினான். எங்க வெச்சு போடறது? இப்ப கர்னாடகா பார்டர் வந்துட்டோம். ஆனா வேன் டமில் நாடு ரிஜீஸ்ட்ரேஷன்”  என போனில் சொல்லி கொண்டிருந்தான்.

அந்த டீமுக்கு தலைவன் ஷிபு, அவன் கூட சிவம், ஆதி என ரென்டு பேர் இருந்தார்கள் .. கூட இன்னுமொரு ஆளும் இருந்தான்.

அவர்கள் ஒரு பெரும்புள்ளி தரும் கூலிக்கு சுரேஷை கொல்லத்தான் வந்திருந்தார்கள். அந்த பெரும்புள்ளி ஹரீஷின் மாமனார் லிங்கப்பா.

ஆனால் கூலியை தவிர,  சுரேஷின் மீது, அவர்களுக்கு  இன்னொரு பகை இருந்தது.

மங்களூர் ஹோட்டல் கோல்ட் பிஞ்சில் நடந்த ஒரு கல்யாண ரிஷப்ஷனில் பவித்ரா என்னும் ஒரு பெண்ணை ‘போட’ நாம் முயன்ற போது இந்த சுரேஷ் தான் உள்ளே புகுந்து  சொதப்பி விட்டான்.

அவன் மட்டும் இல்லையென்றால், அந்த பணக்கார பெண்ணை இரவு முழுக்க வைத்து போட்டு தள்ளி இருக்கலாம். எல்லாவற்றையும் இவன் தான் கெடுத்தான். அத்தோடு விட்டானா?

என்னை முதல் மாடியில் இருந்து கீழே மரத்தில் தள்ளி விட்டு என் காலை உடைத்து ஊனமாக்கி விட்டான். இவனை விடக் கூடாது. அந்த அழகு பெண்ணை ஹோட்டல் ரூமில் தனியே தள்ளி கொண்டு போய் விட்டான்.

 

அவர்கள் மூவரையும் ஜெயிலுக்கு அனுப்பி வைத்ததும் இவன்தான். மூனு மாசம் உள்ளே. பெரிய அவமானம். பெரிய பகை.

வெளியே வந்து அவன் யார்? எவர் என விசாரித்து அவனை போட்டு தள்ளி விட வேண்டும் என அவர்கள் காத்துக் கொண்டிருந்த போதுதான், அவர்கள் தொட முயன்றது  அவனது அண்ணி  பவித்ரா என்பதும், அவள் மச்சினன் தான் சுரேஷ் கிராண்ட்டனி என்பதும். சுரேஷ் ஒரு நெருங்க முடியாத ஆள் என்றும் தகவல்கள் சேகரித்தார்கள்.

 

தங்களை சிறையில் மாட்டிவிட்ட சுரேஷை நினைத்து வன்மத்தோடு காத்திருந்த அவர்களுக்கு ஒரு நல்ல செய்தியாய் லிங்கப்பாவிடமிருந்து  அழைப்பு வந்தது.

‘ இந்தப் பையனை எப்படியாவது முடிச்சிடனும் ஆக்சிடென்ட் மாதிரி இருக்கனும்’ என சொல்லி அவனது போட்டோவை காட்ட ‘அடங்கொப்புரானே இவன் தானா?’ என நினைத்து சந்தோஷப்பட்டுக் கொண்டார்கள்.

 

அதன் பின் அந்த போட்டோவை எடுத்துக் கொண்டு கடந்த கடந்த இரண்டு வார காலமாக அவனது பின்னால் அலையோ அலை என்று அலைய  இதோ கைக்கு நெருக்கமாக சுரேஷ்.

 

இந்த ரெண்டு வாரத்தில் அவன் ரெகுலராக மலரின் வீட்டுக்கும், சுஜாதா வீட்டிற்கும் சென்று கொண்டிருப்பதை கண்டு கொண்டார்கள். சென்ற வாரத்தில் ஒரு நாள்,. சுஜாதா வீட்டிலிருந்து ஒரு கிலோ மீட்டர் தொலைவில் அவனை டெம்போ ஏற்றிக் கொன்று விட ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். ஆனால் இந்தப் படுபாவி அந்த வீட்டில் இரவு முழுக்க இருந்து விட்டான். எப்போது சுஜாதாவின்  போனான் தெரியவில்லை.

அதன் பின் மறுனாள், அவன் தங்கி இருந்த ரூமினை   நோட்டம் விட்டார்கள். அங்கே காரில் ஒரு பெண்ணை உடல் நிலை சரியில்லாத ஒரு பெண்ணை காரில் வைத்து கொண்டு போவதை பார்த்தார்கள். 

பாவி எங்கே போனாலும் ஒரு பெண்ணை கூடவே வைத்திருக்கிறான். பின்னாலயே அவர்கள் தொடர, கார் பாரதிராஜா மருத்துவமனைக்கு போனது. முயற்சி கைவிடப்பட்ட்து.

அவர்களுக்கு எங்குமே சமயம் கிடைக்கவில்லை. கொல்வது ஈஸி.ஆனால், விபத்து போல இருக்க வேன்டுமென்றால், கொஞ்சம் மெனக்கெட வேண்டும்.

அவர்கள் தொடர்ந்து முயன்று கொண்டு இருந்தார்கள். அதன் பின் மூன்று நாட்கள் அவன் வீட்டை விட்டு வரவில்லை.

அதன் பின் ஒரு நாள் திடீரென கிளம்பி அடையார் கம்ப்யூட்டர் சென்டர் போனான். திரும்பி வரும் போது அவன் பைக்கினை தள்ளி ஏற்ற எல்லா ஏற்பாடுகளும் ரெடி .

ஆனால் முதல்வர் வருகையால் , அந்த சாலையில்  பலத்த பாதுகாப்பு ஏற்பாடு நடக்க., வீண் ரிஸ்க் கருதி., அன்றும் முயற்சி கைவிடப்பட்டது. ஹீரோவுக்கு ஆயுள் கெட்டி.

சுரேஷ்ஷை  எக்காரணம் கொண்டும் பெங்களூர் வரவிடக்கூடாது என்பது லிங்கப்பாவின் உத்தரவு.

அவன் தங்கி  இருக்கும் ரூமை தொடர்ந்து கண்கானிக்க ஆள் போட்டார்கள்.

அடுத்த மூன்று நாட்களும் மனோவின் குடும்பத்துடன் ஷாப்பிங் போவது வருவது என பிஸியாக இருக்க சுரேஷ்ஷை, அவர்களால் சென்னையில் வைத்து போடமுடியவில்லை.

அதில்லாமல், சென்னையில் எல்லா தெருக்களிலும் சிசிடிவி கேமராக்கள் நிறைய இருக்கின்றன.

அவனை வேறு எங்காவது வரவழைத்து போட்டு விடலாம் என்றுதான் என்பதுதான் அவர்கள் திட்டம்.