திரும்புடி பூவை வைக்கனும் பாகம் 29 Episode No. 1851

அதன் பின் வந்த நாட்கள் காமினி அமரின் வசமாகி போன நாட்களாயின. தினம் தினம் அவனுக்கு தான் அணிந்திருந்த பேண்டீசை மணக்க மணக்க  கழட்டி கொடுப்பதே காமினியின் வேலையாகி விட்டது.

முன்பெல்லாம் அவனே போய் வாஷிங்மெஷினில் அல்லது பாத்ரூமில் போய் தேடி அவளது பேண்டீசை எடுத்துக் கொள்வான். திருட்டுத்தனமாக எடுத்து அதே போல் திருட்டுத்தனமாக போட்டுவிடுவான்.

ஆனால் இப்போதெல்லாம் சிம்மாசனத்தில் உட்கார்ந்திருக்கும் ராஜா போல அறையிலோ அல்லது வரண்டாவில் உட்கார்ந்திருக்கிறான் இவளே தான் போய் கொடுக்க வேண்டி இருக்கிறது.

தினம் தினம் காலையில் பேண்டீஸ் கொடுக்கிற வழக்கம் மாறிப்போய் மாலை குளிக்கும்போது கொடுக்கிற வழக்கம் என்று ஆகி போனது.

அன்றும் அவன் அப்படித்தான் வரண்டாவில் இவ்வளவு பேண்டீஸ் பிச்சைக்காக உட்கார்ந்திருக்க குளிக்கப்போன காமினி யாரும் இல்லை என்பதை உணர்ந்து கொண்டு அவன் எதிரிலேயே தான் அணிந்திருந்த நைட்டியை உயர்த்தி பேண்டீசை சரக்கென கழட்ட.,

அவன் அவள் என்ன செய்கிறாள்?  என்று  அவள் இருக்கும் திசையையே குழப்பமாக பார்க்க, அவன் முகத்துக்கு நேராக பேண்டீசை நீட்டினாள்.

“என்ன இவ்ளோ சீக்கிரம் குடுத்துடுட்டீங்க . நீங்க இன்னும் குளிக்க போகலையே?” என்றான்

“எப்படியும் குளிச்சிட்டு வந்த பிறகு கேக்க தான் போறே. கொடுக்கலன்னா மூஞ்சை தூக்கி வைச்சுக்கபோறே. அதான் இப்பவே கொடுத்துட்டேன். வரும்போது யாராவது இருந்துட்டா வம்பு . சீக்கிரம் திரும்ப எடுத்துட்டு வா..” என சொல்லி அந்த மதிப்பு மிகுந்த அவளின் அந்தரங்க வாசனை துணியை கொடுத்துவிட்டு போனாள்.

அவன் அவள் ஜட்டியை வாங்கி கொண்டு தன் அறைக்கு ஓடினான்.

தனது செய்கை மிகவும் அதீதகமாக ஆகிக் கொண்டிருக்கிறது என்பது அவளுக்குப் புரியாமல் இல்லை. ஆனால், அவன் அவளுடைய உள்ளாடைக்காக காத்திருப்பதும் தான் அவனிடம் தான் அணிந்திருக்கும் பேன்டீசை கழட்டி கொடுப்பதும் அவளுக்கு மனதில் இனம் புரியாத ஒரு காம அலைகளை எழுப்பிக் கொண்டே இருந்தது.

அவனுக்கு பார்வை குறைபாடு இருந்தது ஒன்றுதான் அவளை அவனிடத்தில் அதிகமாக இளகச் செய்தது. என்னதான் இருந்தாலும் இவன் கண் பார்வை குறைவானவன்தானே இவனால் நமக்கு என்ன பெரிய ஆபத்து வந்து விட போகிறது? என அவள் நினைத்தாள்.

காமினி ஒரு நாள் அவனுக்கு பேண்டீஸை அவிழ்த்து கொடுக்கவில்லை என்றாலும் அன்று ஒருநாள் அவன் போடும் கூச்சலில் ஆர்ப்பாட்டம் கோபத்தில் வீட்டு ஆட்களுக்கு பயத்தையும் அதிர்ச்சி கொடுத்தாலும் அவளுக்கு அது பெருமையும் கர்வமும் அதிகமாக்கி அவன் செய்கையை ரசிக்கத்தக்கதாக அவளுக்கு காண்பித்தது .

அமரின் செயல்களும் அமருக்கு தான் கொடுக்கும் அதிகப்படியான இடமும் தான் அவள் தான் மணவாழ்க்கையில் கோபாலுடன் ஏற்பட்ட கசப்புகளை மறக்க உதவியது. கோபாலின் கூடல் தராத திருப்தியை அமரின் ஊடல் அவளுக்கு தந்தது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். சொல்லப்போனால் இப்போதெல்ல்லாம் கோபால் நிறைய நாட்கள் அவளை படுக்கையில் போட்டு புரட்ட தவறினாலும் கூட இவள் அதற்கெல்லாம் பெரிதாக அலட்டிக் கொள்ளவில்லை. காரணம் அமர்.

அவள் மறுபடி மறுபடி அமரை சீண்டுவதும் அமர் அவளுக்கு அடங்கி போவதும் ஒன்றே அவளுக்கு போதுமானதாக இருந்தது. அதற்காகவே டைனிங்க் டேபிளில் அமர் இருந்தால் விழுதடித்துக் கொண்டு போனாள். அத்தைக்கு மதிலாக அமருக்கு  எல்லா நாளும் தானே பரிமாற ஆசைப்பட்டாள். ஆனால் ஓரிரு நாள் தான் வித்யா மதியம் அவன் சாப்பிடும் நேரத்தில் இல்லாமல் இருந்தாள். உறவினர், தெரிந்தவகள் வீடுகளுக்கு அல்லது வேறு ஏதாவது விஷயங்களுக்கு வெளியே போனாள் வித்யா.

அப்போது தான் அந்த வீட்டில் யாரும் இல்லாமல் இருந்தார்கள்.  அதுபோல அமரும் அம்மா,அப்பா இல்லாத தருணங்களில் தான் சாப்பிடுவதை வழக்கமாக்கிக் கொண்டான். இதுவும் அவளுக்கு நன்றாகவே தெரிந்திருந்தது. முன்பெல்லாம் குறிப்பிட்ட ஒரு நேரத்தில் மட்டும் சாப்பிட்டு வந்த அவர் இப்போதெல்லாம் அம்மா அப்பா இருவரும் இல்லாத நேரம் பார்த்து டைம்டேபிள் வந்து உட்கார்ந்தான். இவளும் அவனிடம் நெருக்கமாக பேசிக்கொண்டே உணவு பரிமாறினாள். அவர்கள் தங்களுக்குள் எத்தனை மோகித்து கொண்டாலும் ஒருவரை யொருவர் தொடாமல் தான் இருந்தார்கள்.

அப்படி இன்னொரு  நாள் அமர் அவளை தொடாமலயே அவளது பூப்பெய்திய புன்டையிய பயங்கரமாய் பொங்க வைத்து காமினியை நிலைகுலையச் செய்தான்.

அன்று நீண்ட நாள்களுக்குப் பிறகு மதிய வேளையில் வீட்டில் வித்யா இல்லாமல் இருந்தாள். பெரியவர் வழக்கம்போல தோப்பில் படுப்பதற்கு போய்விட்டார். வீட்டில் அமரும் அவளும் மட்டும்தான். மதியம் 3 மணி ஆக அவள் அமரின் அறைக்கதவை தட்டினாள்

 “என்ன சார் இன்னும் சாப்பிட வரலையா?” எனக் கேட்டான்

“அம்மா இல்லியா? இதோ வரேன்” என்றான்

“ ஏன் மணி மூணு ஆச்சு. நீ  இன்னும் சாப்பிடாம வராமலிருக்கே?”

“ =மணி மூணு ஆனா என்ன அம்மா இப்பதானே போனா? அம்மா இல்லனா தானே நல்ல ரசிச்சி சாப்பிட முடியும்?” என சொல்ல

“இப்படி பேசி பேசி தான் மயக்கி வெச்சிருக்கே ..வா” காமினி அவன் கைகளை பிடித்துக்கொண்டு டைனிங் டேபிளில் கொண்டு போய் உட்கார வைத்தாள்.

அவன் அவளை அழைத்துக்கொண்டு போகும்போது அவள் அணிந்திருந்த சேலையின் முந்தானையின் உரசலும் அவள் வாசமும் அவன் உணர்ந்தாலும் அவ்வப்போது அவள் மென்பாகங்கள் அவன் மீது பட்டாலும் கூட அவன் ஒரு நாளும் ஒருபோதும் அவளை தொட முயற்சிக்க வில்லை அதுதான் அவளுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.

இவன் ஆபத்தில்லாத மனிதன். தொடாமலயே ஒரு பெண்ணின் காம உணர்வுகளை கிளற தெரிந்த கலைஞன். அதனாலேயே அவனுக்கு அவன் அவள் நெருக்கமாக இருக்க நினைத்தாள்.

தனது போனை எடுத்து ஆன் செய்தாள். டைனிங்டேபிள் பார்த்தபடி கேமராவை ஆன் செய்து ஒரு கோணத்தில் வைத்தால் மெல்ல தனது புடவையை அவிழ்த்து போட்டாள். பாவாடை ரவிக்கையில் அவனுக்கு பரிமாறினாள்.

அவன் பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டு முடித்தான். பேச்செல்லாம் கோபால், காமினியின் படுக்கை வாழ்க்கை பற்றியே இருந்தது,. காமினியால் அதை பேசாமல் தவிர்க்க முடியவில்லை.

“கோபாலை பாத்தா நின்னு வேலைசெய்ற ஆள் மாதிரி தெரியலையே..  நீங்க எப்படி?” என்றெல்லாம் கேட்டான்.

‘ கோபால் முதலில் எங்க முத்தம் கொடுப்பான்?. எங்க அடிக்கடி தொடுவான்? எங்க தொட்டால் உங்களுகு பிடிக்கும்? எவ்ளோ  நேரம் ஆகும்?’ என்றெல்லாம் பேச்சு வெகு அந்தரங்கமாக போக..

“சரி  நீ சாப்டு.. நான் போறேன். “ அவள் சேலையை சுருட்டி கொண்டு எழுந்து போக அவன் காற்றில் கை வீசி .,அவள் கையை பிடித்தான்.

------------- 

வாசகர்கள் மஞ்சள் ரோஜாவை இப்போதே முழுதாக படிக்க..

( பாகம் 29 & 30)  இங்கே கிளிக் செய்யுங்கள்..

குறிப்பு 1.  முழு வெர்சன் மெயிலில் மட்டுமே அனுப்பப் படும்)

2. பாகம் 29 இடைவேளை வரை ( 55 Episodes)

3. பாகம் 30 இடைவேளைக்குப் பிறகு ( 78 Episodes)