அனுமதிக்கப்பட்ட துரோகங்கள் : பாகம் 34 – எபிசோடு எண் : 64

ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு பலவீனம். பெண்களுக்கு எது நகையா? பணமா? அழகா? எதுவுமில்லை புகழ்ச்சிதான். புகழ்ச்சிக்கு மயங்காத பெண்கள் குறைவு.

]’அய்யோ சூப்பர்டி 25 சவரன் ஆரமா? இப்பதாண்டி பாக்குறேன்’ என் யாராவது சொன்னால் கிளம்பும் உற்சாகம் ரெண்டு நாள் அப்படியே இருக்கும். 

ஆனால் எதற்கும் மயங்காமல் தான் போட்ட கோட்டில் இம்மியளவும் விலகாத பெண்கள் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் மிக குறைவு,

பணம், புகழ், பாராட்டு என எதற்காகவது  நாம்  அடிமையாகிறோம் என்றால், வெகு சீக்கிரம் நாம் யாருக்கோ அடிமை ஆகபோகிறோம். வாழ்க்கையை தொலைக்க போகீறோம் என அர்த்தம். வீணாவுக்கு அது புரியவில்லை. வாழ்க்கையா? ஆரமா ? எண்ரால் அவளுக்கு ஆரம் தான் கண்னில் தெரிந்தது.

அவள் “லலிதா ஜூவல்லர்ஸ் போகலாம்”  எண்றதும்,

அவன் சிரித்தான். இனி இவள் நமது சொத்து. நமக்கு அடங்கி விட்டாள். முரண்டு பிடிக்க மாடடாள். எப்போது வேன்டுமானாலும் கை வைக்கலாம். கசக்கி பிழிந்து குடிக்கலாம். ஒத்துக் கொண்டுதான் ஆக வேண்டும். துணியெல்லாம் அவிழ்த்து போட்டு அம்மணமாக நிற்க வேன்டும். உத்தரவுக்கு காத்திருக்க வேண்டும்.

சுமதியின் தோழி என்கிற மிதப்பு ஒரு பக்கம். அவனது நண்பர்கள் பலர் ஆசைப்பட்ட , போட்டி போட்டுக் கொன்டு அலைந்த ஒரு டிரடினல்  பேமிலி லேடி இனி நம் விரலசைப்பிற்கு காத்திருக்கீறாள் என்கிற மிதப்பு ஒரு பக்கம் அவனுக்கு.

 “அப்போ வர்ற ப்ரைடே புறப்பட்டு சென்னைக்கு வரட்டுமா ?

“ ம்ம் பிரைடே நகை வாங்க நல்ல நாள் தான். இதுக்காகவா வரீங்க? “

“இல்லை . எனக்கு சென்னையில அடையாறு பார்க்ல ஒரு எலக்ட்ரானிக் எக்ஸ்பிஷன் இருக்கு அதை முடிச்சுட்டு மறுனாள் கிளம்புவேன் “ என்றான்

“அதுக்கு இன்னும் நாலு நாலு இருக்கு” என்றாள் வீணா. அவன் சிரித்தான் .

“சரி உனக்கு அந்த டைம்ல பீரியட் ஏதாச்சும் இருக்கா?” என்றாள்

“ஏய்ய்”

“சொல்லுடி ., அப்புறம் நான் சென்னைக்கு வந்தபபுறம் பீரியட், மென்சஸ்னு சொன்னா வச்சிக்க.,  நான் செம காண்டாகிடுவேன்.. “

“இப்ப அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல “என்றாள்

“அப்ப எப்படி உனக்கு பீரியடு? என்றான். அவள் சொல்லவில்லை

கணவன் கூட அவளது பெரிய பீரியட் டேட் கேட்டதில்லை.

“ ஏய் என்ன சொல்லுடி .என்னடி உனக்கு பிரியட் டேட்?”

“இ..இன்னும் இருக்கு டூ வீக்ஸ்’

“அப்போ வர ஃப்ரைடே ஓகே தானே?” என்றான்

“ ஐயோ நான் உங்க கூட நகைக்கடைக்கு வர்றது ரொம்ப கஷ்டம் தான். அவருக்கு தெரியாம பொய் சொல்லிட்டு கிளம்பனும்.”

“ஈஸிட்?”

“ நான் ட்ரை பண்றேன் “ என்றாள்.  ஆனால் அவள் அப்படி ஏதும் பெரிதாக டிரை பண்ண வில்லை.

அவன் சொன்ன நாளில் பிற்பகலில் நங்கநல்லூரில் இருந்து கிளம்பி கிண்டி கத்திப்பாரா அருகே நின்று நின்று இருந்தாள். விஜய் பி எம் டபிள்யூவில் கோயமுத்தூரிலிருந்து காரிலேயே வந்தான் அவணே காரை  ஓட்டிக்கொண்டு வந்தான்.

வெள்ளை சுடிதார் டாப்ஸ் அணிந்து கொண்டு நின்றிருந்த வீணாவை அள்ளி காரில் முன்சீட்டில் போட்டுக் கொண்டான்.

அவளுக்கு முதலில்  அவன் முகத்தை பார்க்கவே கூச்சமாக இருந்தது. மேலும் உயிர் தோழி சுமதிக்கு துரோகம் செய்கிறோமோ என்ற எண்ணமும் அவளுக்கு மேல் எங்கே இருந்தது .

ஆனால் அவள் கனவிலும் நினைத்து பார்க்க முடியாத அந்த 25 சவரன் ஆரம் அவள் மூளையை மழுங்கடித்து விட்டது.

அவளது பலவீனத்தைப் பயன்படுத்திக் கொண்ட சுமதியின் கணவன் அவள் தோளில் கை வைத்து தடவீணான். கூந்தலில் ஒரு பக்கம் தள்ளி அவள் அழகை புகழ்ந்து கொண்டே வந்தான்.  அவளிடம் பேசிக்கொண்டே டாப்பில் கைவிட்டு பிரா ஸ்டிராப்பை எடுத்து விட

“ ஐயோ என்ன பண்றிங்க? காரை ரோட பார்த்து ஓட்டுங்க”

“எதுக்குடி ரோட்டை பாக்கணும்”

“ ஆமாம் ரோட்ல மேடுபள்ளம் பாக்க மாட்டீங்களா?”

” மேடுபள்ளம் தாண்டி பாக்கறேன்..” என்றபடி அவனது கை மிக உரிமையாக எளிதாக அவளது டாப்ஸுக்குள் சென்றது .பிராவோடு சேர்த்து அந்த முலைக் கட்டிகளையும் பிசைந்தது.

“ப்ச். யாரச்சும் பாக்க போறாங்க..  விடுங்க” அவள் அவனது கையை தட்டிவிட., அவன் தன் கையை அவள் டாப்ளிருந்து எடுத்து ஷாலை எடுத்து  அவளது மார்பில் போட்டுவிட்டு டாப்சை ஒரு கையால் தூக்கிவிட்டான்.

“ப்ளீஸ் ரோட்டை பாத்து ஓட்டுங்க விஜய்” அவள் சினுங்கலே இன்னும் என்னை நோன்டு என சொல்ல.,

“சும்மா உன்ன வெச்சி ஓட்டுறதற்காடி கார் எடுத்துட்டு வந்தேன்?  இதுக்கு தாண்டி கார் எடுத்துட்டு வந்தேன் . “என்று சொல்லி மறுபடியும் அவளது தொடைகளில் கை விட்டான் . கொஞ்ச நேரத்திலேயே அவளது புழை சங்கமும் அவனது கையில் சுடி பாட்டம் மேல் மாட்டிக் கொண்டது.

இனி அவனை தடுத்து நிறுத்த முடியாது என்பதை தெரிந்து கொண்டு பின் அவனது கையை மறைத்தபடி தனது டாப்சை எடுத்து போட்டு மறைத்துக் கொண்டாள்.

அங்கிருந்து லலிதா நகைக்கடை போகும்வரை அவன் அவளது மன்மத் பெட்ட்கத்தை பிசைவதையும் கசக்குவதும் நிறுத்தவே இல்லை அந்த இடம் முழுக்க அவளுக்கு ஈரம் கசிந்து சொதசொதவென ஆகியிருந்தது.

“ச்சே தெரிஞ்ச்சிருந்தா.. புடவை கட்டி வந்திருப்பேன்.”

“அதாண்டி எனக்கும் ஈஸி.. ஜஸ்ட் எப்பவோ  தூக்கிட்டு கையை விட்டுருப்பேன் "

“ம் விடுவீங்க விடுவீங்க...”

 டி நகரில் ஒரு பெரிய நகைக் கடையில் சென்று அவளுக்கு பிடித்த நகையை வாங்கிக் கொண்டாள்.  இருபத்தி ஏழு சவரன் தங்க நகை வாங்கிக் கையில் கொடுத்து விட்டான். இன்னும் சில புடவை, பிராக் எல்லாம் வாங்கி கொடுத்தான். காரில் ஏறினார்கள்.

நகையை திருடி விட்டாய் என குற்றம்சாட்டி, பிளாக்மெயில் செய்து பலாத்காரம் செய்த அந்த சம்பவத்தின் கருப்பு நிழலை போக்குவதற்காக தான் அவன் இவ்வளவு தாராளமாக செலவு செய்து நமக்கு நகை வாங்கித் தந்திருக்கிறான். நாம் எந்த விதத்திலும் கூனிக் குறுகிப் போய் விடக்கூடாது என்பதற்காகத் தாண் அவன்  இதை செய்கிறான் என அவள் புரிந்து கொண்டாள் .

அந்த நன்றி அந்த நன்றிக்குப் பதில் என்ன செய்வது? என  அவளுக்கு தெரியவில்லை திரும்ப வரும்போது அவன் காரில் திரும்பும்போது அவன் மறுபடியும் அங்கே இங்கே கிண்டுவான் என அவள் காத்திருந்தாள்.

ஆனால் அவன் எங்குமே கை வைக்கவில்லை. போனில் பிஸியாக பேசிக்கொண்டு வந்தான். இவ்வளவு தூரம் வந்துவிட்டு நமக்காக வந்து நகை வாங்கி கொடுத்து விட்டு வெறும் கையாக திரும்ப போகிறானே?  என்ன செய்வது?  வீட்டில் தங்க கூப்பிடலாமா ? என அவள் நினைத்தாள்

ஆனால் இவன் சுமதியுடன் வந்திருந்தால் பரவாயில்லை. தங்க வைக்கலாம். ஆனால் இவன் தனியாக வந்திருக்கிறான். கணவன் என நினைத்துக் கொள்வான்? என பயந்தாள்.

 அவளுக்கும் இரண்டு மனதாக இருந்தது. அவன்  கோர்ட்டுபுரம் சந்திப்பு அருகே ஓரமாய் காரை நிறுத்தினான்.

“எனக்கு இன்னிக்கு ஈவ்னிங்க் அடையாறு பார்க் ஹோட்டல்ல ஒரு எக்ஸிபைஷன் இருக்கு வீணா. நீ இங்க இருந்து ஓலா  கேப் புடிச்சி வீட்டுக்கு போய்டுவியா? இல்ல வீட்டுல வந்து டிராப் பண்னவா?”

அவனது இந்த கேள்வியை அவள் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. நிச்சயம் காரை எங்காவது ஓரிடத்தில் ஓரம்கட்டிவிட்டு நம்மை முழுதாக உரித்து பார்த்து வாங்கி கொடுத்த 27 சவரன் நகை அளவிற்கு நன்றாக அனுபவித்து விட்டு தான் செல்வான் என நினைத்திருந்தாள்.

ஆனால் அவனோ மிகவும் கூலாக என்ன இறங்கி போகிறேன் எனக் கேட்கிறான். அவ்வளவுதான் நானா? இப்போது நான் உனக்கு நான் உனக்கு வேண்டாமா? அவளுக்கு அவனது மனநிலையை புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.

“ சரி போகட்டுமா ?” என்றாள். மாலை ஆகி விட்டிருந்தது

 “ஆமா நீ போக வேண்டாமா?” என அவன் திருப்பிக் கேட்டான். “போகணும் தான் “ அவளுக்கு கண்ணீர் முட்டியது.

அவன் சிரித்தான்.

“ எனிவே இந்த நகைக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ். நான் ரொம்ப ஆசைப்பட்ட நகை. ‘

“ வெறும் தேங்க்ஸ் மட்டும்தானா?” என்றான்

“வேற என்ன வேணும்?” என்றாள்

“வேற நான் என்ன கேட்பேன் உனக்கு தெரியாதா?” என்றாண்.

“அப்ப ஏண் கேக்கல?”

“கேட்கலாம் தான். நகை வாங்கி கொடுத்துட்ட கையோடாவா கூப்பிடுவாங்க..? இன்னொரு நாள் பாக்கலாம்”

“ நான் அதுவும் சொல்லலியே? “ யாரோ சொன்னாங்க..,  நான் சென்னைக்கு வந்தபபுறம் பீரியட், மென்சஸ்னு சொன்னா வச்சிக்க.,  நான் செம காண்டாகிடுவேன்னு அப்படின்னு.. “ வீணா உதட்டை சுழிக்க

 அவன் சீட்டில் தலையை சாய்த்து சிரித்தான்.

“ ஆனா எல்லாத்துக்கும் ஒரு இடம் இருக்கு,  இல்ல நேரம் இருக்கு, உங்க வீடுன்னா பரவாயில்ல. ஃபேமிலி லேடியை ஹோட்டலுக்கா தள்ளி போக முடியும்...?”

“நான் ஹோட்டலுக்கு வரலன்னு சொல்லவே இல்லியே?”

“ இப்பவே டைம் ஆகிடுச்சி.., எக்ஸ்பிஷன் முடிய எட்டாகும்..அப்புறம் சாப்பிட்டு எல்லாம் முடிய நைட் 11 ஆகும். 12 மணிக்கா நீ வீட்டுக்கு போவே?”

“ம்கூம் என்னல முடியாது” வீணா தீர்மானமாய் சொல்ல.,

“அதான் நான் உன்னை சேபா இப்பவே அனுப்பி வைக்கிறேன்”

“ம்ம்ம் என்னால நைட்டு, போக முடியாது..”

“..ம்ம்ம்”

“விடிஞ்சி காலைல போய்க்கிறேன்” என்றாள்.

 

 திபூவை முழுதாய்  இப்போதே படிக்க..