திரும்புடி பூவை வைக்கனும் பாகம் 29 Episode No. 1875

அய்யோ என்ன செய்கிறோம்.. டக்கென சுதாரித்து

ஜமூனா மேற்கொண்டு தன் உடலை காட்டாமல் சட்டென குனிந்தாள்.

“ச்ச்சே இன்னிக்குன்னு பாத்து பேன்டீஸ் கூட இல்லாம குளிக்கிறோமே. என்ன தான் அவனுக்கு பார்வை இல்லையென்றாலும் ஒரு அன்னிய ஆண் முன்னாடி தெரிந்தே நாம் நிர்வாண காட்சி கொடுக்கலாமா?’  அவளது இயல்பான குடும்ப பெண்ணுக்குரிய நாணம் அவளை எழ விடாமல் தடுக்க.,

அவள் உள் நீச்சல்  அடித்தபடியே அங்கிருந்து எட்டு ஓரமாய் சுருட்டி வைத்திருந்த புடவை குவியலை எடுத்தாள். நீரின் நின்றபடியே அவள் சேலையை உடலில் சுற்றி உடுத்த அமர் ஏமாற்றமானான்.

“ மோட்டார் ஓடுதுன்னு வந்தேன்..” அவன் சொல்ல.,

“இங்க சேறா இருக்கே . இந்த சேத்துல போய் நடக்கிறீங்களே?”

அவள் வெறும் சேலையை அரைகுறையாக உடுத்தி தண்னீர் தொட்டியிலிருந்து கீழே குதித்தாள். அவள் உடைகள் ஈரமாக இருந்தால் அவளது அழகு புதையல்கள் கொத்தும் கொலையுமாக துருத்தி கொண்டு., அமரின் கண்னை பிடுங்கின.

 “சரி நீங்க இங்க என்ன பண்ணுறீங்க” அமர் கேட்க.,

அவன் எதிரே நிற்கும் போது தன் பூமேடையை சேலை ஒத்தையாக மூடி இருப்பதை அப்போது தான் பார்த்து அதிர்ந்து போன ஜமூனா., டக்’கென பூமேடையை நன்றாக சேலையை இழுத்து மூடிவிட்டாள்.

“ஹலோ நீங்க இங்க என்ன பண்ணுறீங்க?”

“நான் ..நான் டிரஸ் துவைக்கிறேன்… துவைச்சுட்டேன்” அவள் சமாளித்த படி மிச்சமிருந்த உடைகளை எடுத்தாள்.

 “ சோனு என்ன பண்றார்?”

“அ..அவரா.. அவர் .. தண்ணி பாச்சி.. உரமிட்டு இருக்காருங்க..”

“ஓ அப்படிங்களா ?” என்றான்

அவள் மிக மெதுவாக அந்த தொட்டியில் இருந்து பின்னால் மறைவுக்கு போனாள் . முதல் வேலையாக பேன்டிஸ்  தேடி அணிந்தாள். உள்பாவாடை யும் எடுத்து அணிந்தாள். அது அவன் கண்னுக்கு தெரியவில்லை. ஆனால் அவள் உயரத்துக்கு இடுப்புக்கு மேலே சரியாக மூடாத முந்தானை குண்டுகள் காம்புகளோடு அவனுக்கு தெரிந்தன.

‘ச் சே போய் தொலைக்க மாட்டேங்கிறாணே இவன் ! சோனு வர்ர டைம் இது?  பாத்தால் என்ன நினைப்பான்?

அவள் பதட்டமாக உடை அணிந்தாலும் இவன் ஒரு பார்வையில்லாதவன் தானே என நினைத்தாள். சீராக மூச்சு விட்டாள். பேண்டீசை போட்டு முக்கியமான பாகத்தை கவனமாக  மூடி இருந்தாலும்.,  தன் எதிரே நிற்பது ஒரு கண் பார்வை இல்லாதவன் என்பதால் நிதானமாய் தொட்டி விட்டு வந்தாள்.

அந்த பாவாடையை எடுத்து பின் முன் பக்கம் இழுத்து பிரித்து மறுபடியும் பேன்டிஸ் மூடிய பூமேடையில் படரவிட்டாள்.  

இந்த காட்சியை பார்த்ததுமே அவனது ஆண்மை விழித்துக் கொண்டு கடினமானது. அமர் இதற்கு முன்பெல்லாம் பெண்கள் மோகம் கொண்டவன் இல்லை . ஹாஸ்பிடலில் நர்சுகளை அரைகுறையாக பார்த்த்துடன் சரி.

நேரடியாக அவன் இளம் பெண்களின் எந்த ஒரு பாகத்தை பற்றியும் அறிவுடையவன் இல்லை. இப்போது முப்பது வயதை தாண்டிய ஒரு பெண்மணியின் முற்றிய இளமை பதார்த்தங்கள் அவன் கண்களுக்கு விரும்பியோ விரும்பாமலோ விருந்தானது.

அம்சமா இருக்கா.,  

“நீங்க எப்படி இவ்ளோ தூரம் தட்டுத்தடுமாறி வந்தீங்க? என்று தெரியலையே “ என அவள் சொல்லிக்கொண்டே அவள் குனிந்து சேலையின் ஈரம் பிழிய,

முந்தானை தடுப்பில் இருந்து தப்பித்த  அவளது பிரா, ரவிக்கை இல்லாத முலைகள் ஆடிய ஆட்டத்தை பார்த்த உடனே அவனது சுன்னி கரும்பை என்ன என்னவோ செய்தது .

“ஆஹா இப்படி லட்டு மாதிரி ஒருத்தி கிடைச்சிருக்கா. ஆனா நம்ம கண்ணு தெரியாதவன் அப்படிங்க்கிறதை மெயின்டெயின் பண்ணிக் கிட்டே இருக்க வேண்டியதா இருக்கே” என நினைத்து கொண்டான் .

தண்ணிர் தொட்டியில் கைகளை ஊன்றி கொன்டு அவன் அவளிடம் சரளமாக தோட்டம், ரோஜா, சாகுபடி என பேசிக் கொன்டே இருக்க., ஜமூனாவும் நார்மலானாள். பார்வை இல்லாதவன் ஆபத்து இல்லாதவன் என நம்பினாள்.

ஜமுனாவிற்கு என்னதான் அவளது கணவன் நிறைவான ஓலை தந்தாலும்., இப்படி ஒரு இளசான பையன் , அதுவும்  தன் இளமை அழகினை கண்ணு தெரியாத பையனிடம் காட்டி கொண்டிருப்பதில் ஒரு திரில் இருக்கத்தான் செய்கிறது  என நினைத்தாள்.

இன்னும் அவனிடம் பேசிக்கொண்டே ஓரமாக இருந்த பிராவை முதுகிய காட்டி கொண்டு  அணிந்தாள்.  ரவிக்கை சேலையை அணிந்தாள் , அவள் திரும்பி இருக்க அந்த புட்ட உருண்டைகளின் வடிவத்தை அமர் நெருக்கத்தில் பார்த்தான்.

கை வைத்து விடலாமா? வேண்டாம். தன் பார்வை குறித்து டவுட் வரும்… வெயிட்.. அமர்.. சொல்லிக் கொண்டான்.

மூன்று ஏக்கரா பரவியுள்ள ரோஜா தோட்டத்தில் ஏதோ ஒரு மூலையில் அவனது கணவன் மாங்கு மாங்கு என்று வேலை செய்து கொண்டிருக்கிறான் . ஆனால் அவன் இங்கே வரமாட்டான் என்ற தைரியத்தில் தான் அவள் அப்படி அவன் முன்னே நிதானமாக உடை அணிந்தாள்.

முழு உடை அணிந்த பிறகு திரும்பி அவனை பார்த்தாள்.

‘தேமே’ன்னு முழிச்சிகிட்டுருக்கான். கண்ணு மட்டும் தெரிஞ்சா போதும் .இன்னேரம் என்னை தொட்டியில வெச்சே முடிச்சிருப்பான். இல்லன்னா., மோட்டார் ரூமுக்கு தூக்கிட்டு போயிருப்பான்.  இவனுக்கு பார்வை இல்லைங்கறதுதான் எனக்கு ரொம்ப சௌகரியமா இருக்கு..  என் நினைத்தாள்

‘சரிங்க தம்பி! நீங்க போங்க பத்திரமா போயிடுவீங்களா? வழி பூரா உங்கள சேறு இருக்கே?  வழுக்கப் போவுது “ என்றாள்.

“இல்லை ., இல்லை ., எனக்கு நான் வந்த வழி தெரியும் நான் போயிடுவேன்”  என சொல்லி அவளை கடைசியாக ஒருமுறை பார்த்து பெருமூச்சு விட்டு, கண் பார்வையற்றவன் போல,  கைகளை தடவி கொண்டே செல்வது போல மிக மெதுவாக வீட்டுக்கு போனான்.

அவன் தடவிக் கொண்டே தனது அறைக்குள் போவதை பார்க்க ஜமுனாவுக்கு ஒரு பக்கம் சிரிப்பாகவும், இன்னொரு பக்கம் பயமாகவும் இருந்தது.

இப்படி அரைகுறையா நின்னுகிட்டு இவன் கூட இப்படி பேசுனதை மட்டும் அந்த வீட்டுக்கார அம்மாள் பார்த்தால், நம்மை தலைகீழாக கட்டி தொங்கவிட்டு விடுவாள் என்ற பயமும் அவளுக்கு இருந்தது.

ஆனால் ஒரு ஒழுக்கம் மீறிய ஆசை அந்த பயத்தை தின்று விட்டிருந்தது.

‘ஏன்டா உனக்கு கண்ணு தெரியாம போச்சு.. உனக்கு மட்டும் கண்னு தெரிஞ்சிருந்தா? ‘ அவள் நினைத்தாள் . நினைத்தவுடன் தலையில் அடித்து கொண்டாள்.

--------------- 

வாசகர்கள் மஞ்சள் ரோஜாவை இப்போதே முழுதாக படிக்க..

( பாகம் 29 & 30)  இங்கே கிளிக் செய்யுங்கள்..

குறிப்பு 1.  முழு வெர்சன் மெயிலில் மட்டுமே அனுப்பப் படும்)

2. பாகம் 29 இடைவேளை வரை ( 55 Episodes)

3. பாகம் 30 இடைவேளைக்குப் பிறகு ( 78 Episodes)