திரும்புடி பூவை வைக்கனும் பாகம் 29 Episode No. 1905

 

அந்த மருத்துவமனையில் பெரும் பணம் செலவாக,. இரண்டு வாரம் கழித்து அந்த பெரியவர் நார்மல் ஆக டிஸ்சார்ஜ் செய்யப்பட்டார்.

அத்தனை நாளும் அவன் அவர்க அருகாமையிலேயே இருந்தான். அங்கு இருக்கும் வரை சாராயம் குடிக்காமல் மாமிசம் சாப்பிடாமல் ஒழுக்கமாக இருந்தான். அவன் கூடவே இருந்தான்.

மறுபடியும் காரில் அழைத்துக்கொண்டு வீட்டில் விட்டான் , அறைக்குள் கொண்டு வந்து படுக்க் வைத்தான்.

ஆனாலும் பெரியவர் மருத்துவமனையில் இருந்து வீட்டுக்கு வந்த சில வாரங்கள் நடக்கவே முடியவில்லை. தரையில் கால் வைத்தாலே மூச்சுத்தணறல் ஏற்பட்டு மயக்கம் அடைகிறார். அவரை கழிவறை, குளியல் அறைக்கு கூட்டிச் சென்று திரும்ப, எடுத்து வந்து படுக்கையில் போடுவதற்கு வீட்டில் யாரும் இல்லை, இளைய மகன் அமருக்கு கண்பார்வை குறைவு கோபால் கல்லூரிக்கு போய் விட்டால், வேறு எந்த துணையும் இல்லை

தன்னால், அவரை கைபிடித்து அழைத்துச் செல்ல முடியாது. வேறு வழியில்லாமல் வித்யா சோனுவை கூப்பிட்டாள். அவனும் சந்தோஷமாக பின் வாசல் வழியே ஓடி வந்தான்.  பெரியவருக்கு உண்டான வேலைகளை செய்தான். ஒவ்வொரு நாளும் அவர்களது படுக்கையில் அவனை பெரியவரை போட்டுவிட்டு அவளுக்கு சங்கடம் வைக்காமல், பின்பக்கம் கதவு வழியாக அவன் வெளியேறினான்.

அவனிடம் வித்யா “சோனு இப்படி நீ எங்க பெட் ரூம் க்கு வந்து இவரை அழைச்சுட்டு போறது  வெளியில் தெரிய வேணாம் பாத்துக்க” என சொல்ல

“ஆமாம்மா., புரியுது., ஊர்ல ஜாதி வித்தியாசம் சொல்லிட்டு தப்பா பேசுவாங்க “ சோனு தலையாட்ட.,

“இல்ல .இஇல்ல அத மட்டும் சொல்லல. நீஅடிக்கடி எங்க பெட்ரூமுக்கு வந்தா.?” என அவள் தயக்கமாய் சொல்ல சோனு புரிந்து கொண்டான்

“சரிங்கம்மா அப்போ, இனிமே அவருக்கு ஏதாவது உதவி வேணும்னா இந்த கிச்சன் லைட்டை., மூணு தடவை ஆஃப் பண்ணி ஆன் பண்ணுங்க நானே வந்து இவரை தூக்கிட்டு போறேன்” என்றான்.

அவளுக்கு திக்கெண்றிருந்தது. ஆனாலும் அவள் “சரி’ என்றாள்.

அதன் பின் அவன் என்ன வேலை செய்து கொண்டிருந்தாலும், அப்படித்தான்  அந்த விளக்கு சிக்னல் பார்த்து கிச்சனுக்கு ஓடி வந்தான். பெரியவருக்கு உதவி செய்தான். கொஞ்ச நாட்களில் வித்தியாவின் வாசனையும் அவள் அருகாமையும் அவனுக்கு கிடைக்க, அவ்வப்போது அவரை தூக்கும் போதும், படுக்க வைக்கும் போதும் அவ்வப்போது அவள் மீது ஓரிருமுறை கை பட, அவன் கொஞ்சம் தைரியம் வந்தவனாக அவளை முழுதாக பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

சேலையில் தளும்பும் தொடைகள், குண்டி மேடுகள்,.ரவிக்கை பழங்கள் எல்லாம் அவன் கண்ணுக்கு உணவானது. அவன் பார்வையின் வித்தியாசம் மாறுவதை அவளும் உணராமல் இல்லை.

ஆஹ இந்த அற்புதமான வாசனையை நான் கிட்ட வந்து  மோந்து பாக்கறதுக்குதான் பெரியவருக்கு இப்படி ஆகிப்போச்சோ ? என்னமோ.. போ

தூரத்தில இருந்து பாத்தா  ஏதோ ராணி கணக்கா இருந்தா. கிட்ட வந்து பாத்தா ஹிந்தி சீரியல் நடிகை மாதிரி என்ன ஒரு உடம்பு வனப்பு..

ஆஅஹ்ஹா. அப்ப்ப்போ.. இடுப்பை பாக்க முடியுது. ஆனா தொப்புளை இது வரைக்கும் பாத்த்தில்லை. அதென்ன வட்டமா? ஆழமா? சிறுசா? பெருச? தெரில. நான் உள்ள வந்தாலே இடுப்பையும், தொப்புளையும் மூடிக்கிறா. ஒன்னு ரெண்டு சமயம் அவ அசந்தாப்போல அக்குள் வேர்வை பாத்ததோட சரி., அடி முலையை ரவிக்கையோட பாத்ததே இல்ல.

எப்பவாச்சும் நைட்டில இருந்தாக்கூட குனியறப்ப நெஞ்சு   கிட்ட கையை வெச்சு முலைக் கோட்டை காட்டாம பிடிவாதமா இருக்கா., இவ்ளோ நாள் இங்க வந்தும் ஒரு சீனைக்  கூட பாக்காம இருக்கோம் வெட்டியா? செமத்தியான கட்டை .. ஆனா கண்ணுக்கு கூட மாட்ட மாட்டேங்க்கிறாளே,.

அன்னிக்கு ஓடி வந்தப்ப ரவிக்கை மூடாம இருந்த ரெண்டு பந்தும் சும்மா கிண்ணுன்னு திமிறிகிட்டு கிடந்த்தே? அதை மறுபடி எப்ப பாக்கறது? அவன் தினம் தினம் ஏதாவது நல்ல செய்தி கிடைக்கும் என எதிர்பார்க்க.

அன்று அவனுக்கு ஒரு முதல் நல்ல செய்தி கிடைத்த்து!

அவளே மறந்து போய் ஒரு கையில்லாத ரவிக்கையை அணிந்துவிட்டாள். கோபால் தான் வீட்டில் இல்லையே என நினைத்தாள் ஆணால், சோனு வருவானே என்பது உறைக்காமல் போக. அது பெரும் தவறு. அன்று வீட்டுக்கு வந்த சோனு சுலபத்தில் போகவில்லை. அவள் அக்குள்  குழியில் அரும்பிக் கிடந்த ஈர வேர்வை  மினுமினிப்பை பார்த்து உச்’ கொட்டிய படியே இருந்தான். பெரிவருக்கு எல்லா வேலையும் செய்து படுக்க வைத்து அவர் தூங்கிய பின்னும் அவன் போகவில்லை.

வித்யாவின் அணிந்திருந்த கையில்லாத ரவிக்கையை பார்த்து.,

“என்னம்மா இது..? டாக்டர் சொன்ன மாதிரி நடந்துக்கங்க? இந்த டிரஸ்ஸுல உங்களை அவர் பாத்தா என்ன ஆகறது?” என துணிச்சலாக கேட்டான்.

“ட… டாக்டரா டாக்டர் என்ன சொன்னார்?” அவள் கையை கீழிறக்க,.

“அதான் கொஞ்ச நாளைக்கு ஏதும் இருக்கக் கூடாது என்று சொன்னாரே” என்று சொல்ல அவள் திடுக்கிட்டாள்.

“.அ என்ன சொல்றே?”

“டாக்டர் எல்லாம் சொன்னாரு..  என் கிட்ட சொல்லித்தான் பெரியவரை பாத்துக்க சொன்னாரு.,”

“…………………”

“கொஞ்ச நாளைக்கு எதுவும் வெச்சுக்க கூடாதுன்னார்..”

“……………………….”

“ந.. நான்..” வித்யா விழிக்க.,

“ச்சேசே., நான் ஒன்னும் உங்களை குத்தம் சொல்லல.. உங்க மேல தப்பு கிடையாது. ஒரு மனைவி புருசன் கிட்ட எதிர்பார்ப்பது அதுதானே”

“…………”

“ஆனா கொஞ்ச நாளைக்கு வேணாம்னு என்கிட்ட டாக்டர் என்ன சொன்னார். பெரியவர் உடம்பு உடம்பு தேறுறது உங்க கிட்ட தான் இருக்குன்னு என் கிட்ட சொல்லி உங்க கிட்ட சொல்ல சொன்னார்”

மண்டு டாக்டர் இதெல்லாம் இவங்கிட்ட ஏன் சொல்றான்?

அவள் ஆத்திரத்தில் பல் கடித்து தலையை குனிந்து கொண்டாள்.

“இந்த டிரஸ்ஸுல எந்த ஆம்பளைக்கும் பாத்தாலும் தாங்காது. பாவம் பெரியவர் என்ன பண்ணூவார்? ஏதாச்சும் ஆகிட போகுது..” அவன் முனுமுனுத்தான்.

அவளால் முன்பு போல் அவனை கோபத்தில் சீறி ஒரேடியாக அந்த இடத்தை விட்டி விரட்ட முடியவில்லை. அவனும் போய்விட்டால், உடம்பு முடியாத கணவரை யார் கவனித்துக் கொள்வது? என எண்ணி பொறுத்துக் கொண்டாள்.

ஆனால் இதான் சான்ஸ் என்பதாய் அவன் திரும்பத் திரும்ப ஒவ்வொருநாளும் அதையே அவளிடம் கேட்டுக்கொண்டிருந்தான

“அன்னைக்கு பெரியவரா ஆசைப்பட்டு உங்ககிட்ட வந்தாரா இல்ல நீங்க அவரு மேல விழுந்து புரண்டுனீங்களா? அவர் தொடையில காயமாம்” மெல்ல அவன் அடி போட,. வித்யா உஷாரானாள்.

“இந்க பாரு சோனு. இதெல்லாம் எங்க பர்சனல் விஷயம் இது எல்லாம் நீ கேட்காதே அதை பத்தி பேசாதே “என்றாள்.

“இது உங்க பர்சனல் விஷயம் தான். ஆனால் பெரியவர் உயிர் போற விஷயமாச்சே.அந்த டாக்டர் தான் என்கிட்ட சொன்னார் அந்த அம்மா கூட இந்தப் பெரியவர் சேரவே கூடாது,.அப்படி சேர்ந்துட்டா ரத்த ஓட்டம் ஜாஸ்தியாகி அந்த உணர்ச்சிக்கு ஏற்ப வேலை செய்ய அவருக்கு வேகம் தாங்காதுன்னு  அந்த அம்மா கிட்ட பக்குவாம  எடுத்துச் சொல்லுங்க அப்படின்னு சொன்னாரு. அதனால் தான் சொல்றேன். என்னை தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க., எனக்கு பெரியவரோட உசுரு முக்கியம் ” அவன் சொல்ல.,

“ அய்யோ கொஞ்சம் நிறுத்தறியா., வெளிய போ” என்றாள் கோபமாக.,­­­