க.க.கா பாகம் 5 : எபிசோடு : 206

 

ரேகா உச்சி வேளையில் ராதா மெடிக்கல்க்கு ஆட்டோவில் போய் இறங்கினாள். அவளைப் பார்த்ததும் கடை பையனை வேலை சொல்லி அனுப்பிவிட்டு, கவுண்டர் டேபிளுக்கு இம்ரான் வந்து நின்றான். ரேகா இன்று இன்னும் மிகவும் அழகாக இருந்தது போல் அவனுக்கு பட்டது.

“ சொல்லுங்க மேடம்” என்றான்

“என்ன சொல்றது அதான் வந்துட்டேன்ல? டேப்லட் தாங்க”

“அவ்வளவு பிடிச்சு போச்சா?”

“ என்ன? என்னது பிடிச்சிபோச்சா?””

“சாரி ....அந்த டேப்லெட் ரொம்ப பிடிச்சி போச்சா? “

‘ஆமா கொடுங்க “

“காசு?”

அவள் போன் எடுத்து, அவன் கண்ணுக்கு எதிராக ஜிபே அனுப்பினாள்.

“ சீக்கிரம் குடுங்க” என்றாள்.

“ என்ன பறக்கறீங்க? ஆயிரம் ரூபா தான் தந்தீங்க? அப்ப பத்து நிமிஷம் பேசணும்ல “என சொல்ல, அவள் டேபிளில் கை ஊன்றி இரண்டு கையால் தலையை பிடித்துக் கொண்டாள்.

“ ஆண்டவா உங்க கிட்ட நான் நல்லா மாட்டிகிட்டேன்”  அவன் சிரித்தான்

“மேடம் பேச ஆசைப்பட்டது ஒரு குத்தமா? ஒரு கண்ணியமான பையனை ரொம்ப சந்தேகப்படுகிறீங்க?”

‘ ஆமா ரொம்ப கண்ணியம் தான்”  அவனது பார்வை தனது உடல் முழுக்க மேய்ந்து கொண்டிருப்பதை அவள் உணர்ந்து கொண்டுதான் இருந்தான் .

“ஆக்சுவலா எனக்கு ரெண்டு டேப்லட் கிடைச்சது” அவன் தூண்டில் போட் அவள் டக்கென  நிமிர்ந்தாள் .

“சரி  உங்களுக்கு சர்பிரைசா ரெண்டு டேப்லெட் தரலாம்”  ன்னுதான் உங்களை கூப்பிட்டா நீங்க என்கிட்ட பேசக்கூட மாட்றீங்களே “

‘ரெண்டு டேப்லட்டா., என்கிட்ட பணம் இல்லையே”

“ அதெல்லாம் உங்களை மாதிரி அழகான் பொண்ணுங்க பணமா கொடுத்துதான் கழிக்கணும் இல்லையே”  என சொன்னபடி அவன் டேபிளில் வைத்திருந்த அந்த குட்டி ஃபேனை போட்டான். அந்த ஃபேன் காற்று அடித்தால் என்னவாகும்?’ என்பது அவளுக்கு தெரியும் . இழுத்து சொருகிய முந்தானை படீரென விலக அவள் சும்மாவே இருந்தாள். அந்த பேன் ஹை ஆர்பிஎம் இல் சுற்ற அவளின் வயிற்றையும் இடுப்பையும் மறைத்துக்கொண்டிந்த., முந்தானை பட்டென்று விலகி எதிரிசையில் தூக்கிக் கொள்ள அவளின் வெண்ணை இடுப்பும் வழவழ வயிறும்., நடுவில் சதைப்பற்றான தொப்புள் குழியும் அவனுக்கு தெள்ள தெளிவாக இருந்தது.

அன்று போல் அவள் அவசரமாக எடுத்து மூடவில்லை. அவன் இதை பார்ப்பதற்காக தான் தன்னை நேரில் அழைத்து இருக்கான் என்பது அவளுக்கு தெரியும். கொஞ்ச நேரம் மூடாமலே ரகசியமாக அவனுக்கு மட்டும் தொப்புளை காட்டியபடி இருந்தாள். அவர்கள் இருவருக்கும் நடுவே எந்த பேச்சும் இல்லை. அவன் மெல்ல ஒரு தலையை டேபிளில் ஊண்ற அவளது வயிறு., தொப்புளும் வெகு அருகாமையில் ஏக்கமாக பார்த்தான்.

அவள் தனது தலையில் வைத்திருந்த  பூவை சரி செய்வது போல கையை உயர தூக்கினாள். அந்த மஞ்சள் ரவிக்கையில் வெள்ளை பிரா முழுதும் நிரம்பி வழிந்த அவளின் ஒரு பக்க முலை கோபுரமும் அவனது கண்களுக்கு கவர்ச்சி தந்தது. அவன் திகைத்து போய் அந்த கவர்ச்சி பழங்களை பார்த்து உறைய, ‘ஆயிரம் ரூபாய்க்கு இது போதும் என்பதாய்  முடிவெடுத்தவள், கையை மெதுவாக கீழே இறக்கிறாள்.

 திறந்து கிடந்த சேலையை இழுத்து இழுத்து சொருகினாள். “டேப்லட் தாங்க.. நான் கிளம்பனும்..”

“என்ன எதுவும் பேசாம கிளம்புறீங்க?”  அதான் இவ்ளோ  காட்டினோமே

“இன்னொரு டேப்லெட் இருக்குன்னு சொன்னீங்களே தரீங்களா?”

“ அதுக்கு இன்னும் 2000 ரூபாய் ஆகும் பராவாயில்லையா?”

“ அய்யோ என்னால முடியாது. இந்த ஒரே மாத்திரையை நாலா உடைச்சு போட்டுக்க வேண்டியது தான்”

“ அவ்வளவு குட்டியா போட்டா எப்படி ? எஃபெக்டே இருக்காது”
“ என்ன பண்றது பணமும் இல்லை,  இதை விடவும் தோணல “ அவள் நிலை அவளுக்கே பரிதாபமா இருக்க..,

‘நான் தான் பணமா கொடுத்து கழிக்கவேணாமுன்னு சொன்னேனே “ அவள் அவனை நேருக்கு நேராக முறைத்தாள். அவளது தன்மானம் சுயமரியாதையும் பொடிப்பொடி ஆனது அவளுக்கு நன்றாக புரிந்தது.

ஆனால் இவனை பகைத்துக் கொண்டு போனால் அந்த டேப்லெட்டை வெறெங்கும்  வாங்க முடியாது.

‘ சரி நான் இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பேசுறேன். எனக்கு இன்னொரு டேப்லெட் ஃப்ரீயா தர முடியுமா? ஓபனா கேட்கிறேன்”

“ ஓப்பனா கேட்டு பிரயோஜனம் இல்லை ரேகா ஓபன் பண்ணிட்டு கேளுங்க” அதான் ஓபன் பண்ணுனேணே அவள் சொல்ல முடியாமல் தவிக்க

அவன் துணீச்சலாக மெல்ல கை நீட்டி அவள் இடுப்பில்  இழுத்து சொருகி இருந்த புடவையை எடுத்து விட்டான் . அவள் எதுவும் சொல்லவில்லை. எவ்வளவு துணிச்சல் இவனுக்கு?  எவ்வளவு உரிமையாக நம் இடுப்பில் கை வைக்கிறான்” என அவள் நினைக்க பேன் காற்று அவ்வளவு வயிறும் தொப்புளும் பட்டவர்த்தனமாக விரிய,  இடுப்பு பூனை மயிர்கள் போதையாய் ஆட., அவளது மென்மையான அடிவயிறு வெள்ளையாக அவனது கைகெட்டும்  தூரத்தில் இருந்தது.

“நான் சொன்னேன்ல நீ பாக்குறதுக்கு பவித்ராவை விட அழகுண்னு.”

‘......................”

“ அவளுக்கு இவ்ளோ அழகான தொப்புள் எல்லாம் கிடையாது. அவன் சொல்லிக்கொண்டே தன் விரலை அவளின் வயிற்று பக்கம் கொண்டு வர, அவள் தள்ளிப் போக அவன் முறைத்தான் .

“உன் தொப்புள் 2000 ரூபாய் கூட பெறாததா?’ பட் என கேட்டுவிட்டான்.  அவள் சுற்றும் முற்றிலும் பார்த்தாள். அந்த வீதியில் பெரிய நடமாட்டம் இல்லை. அவள் தயக்கமாய் மெல்ல டேபிளை ஒட்டி வர, அதன் விளிம்பில் நீட்டி இருந்த  அவனது விரல் பொதுக்கென அந்த அழகிய தொப்புள் குழிக்குள் போய் குத்தியது . அவள் இரு கைகளால் மேசையின் விளிம்பை பிடித்துக் கொள்ள., கண் கிறங்கி போய் அவள் உதட்டை கட்டித்து கொள்ள அழுவது போல் முனகினான்.

“தொப்புள் ரொம்ப டீப்பா இருக்கு ரேகா”

“ப்ளீஸ் கையை எடுதுக்கங்க,,, போதும்..”

“டேப்ளட் வேணாமா?”

“வேணும்”

“அப்ப  நல்லா காட்டு”  அவனது விரல் அவளது தொப்புள் முழுக்க வருடியது. தொப்புள் வட்டத்தின் விளிம்புகளை பிடித்து கிள்ளியது. அவள் மூச்சு சூடானது.

“ ரொம்ப நல்லா இருக்கு ரேகா! உன் தொப்புள் எல்லாம் தொடுவன்னு நான் நினைச்சு கூட பாக்கல “ அவள் விலகினாள். எட்டி போய் நின்றாள்.

“சரி மாத்திரை கொடுங்க நான் போறேன் . சீக்கிரம் ப்ளீஸ் “ இம்ரான்  ஒரு மாத்திரை எடுத்து தூக்கி டேபிளில் போட்டான்.

’ என்ன அது ஒரு மாத்திரை தரீங்க.. ஆமா ஆயிரம் ரூபா டிஸ்கவுன்டு பண்ணி தரேன் ”

“இன்னொரு டேப்ளட் வேனுமே.. அதுக்கு தானே கிட்ட வந்து நின்னேன்?”

“அடுத்த மாத்திரை வேணும்னா உள்ள வாங்க”

“ப்ளீஸ் இதெல்லாம் வேணாம் . இதுவரைக்கும் நான் பண்ணதே பெரிய தப்பு.”

“ஏன்?”

“..... ம்ம்..  உங்களுக்கு என்ன விட வயசு கம்மி .”

“ நீங்க உங்க வயசு சொல்றதை கேக்காதீங்க.. உங்க மனசு சொல்றதை கேளுங்க..”

“இல்ல... என்னை தப்பா யூஸ் பண்ணிக்க நினைக்காதீங்க “

“இந்த தத்துவம்லாம் பேசுனா டேப்லெட்  நஹி.. உள்ள வா உன் உடம்புல , இந்த பேனாவுல என்னுடைய பெயரை எழுதுவேன்.  அதை அழிக்காமல் திரும்ப நாளை வரக்கும் அப்படியே  வச்சிருந்தா எப்படியாச்சும் இன்னும் ரெண்டு டேப்லட் வாங்கி கொடுக்கிறேன்.. “

“ நோ.. பேர்லாம், எழுத வேணாம். வீட்டுல பாத்துடுவாங்க. உள்ளல்லாம் வர முடியாது”

“ நம்பிக்கை  இல்லன்னா போலாம்”

“சரி சரி.. வரேன்.. முதல்ல அடுத்த டேப்ல்ட் ?”

“ உள்ள வெச்சி தாண் கொடுப்பேன். . பேரை அழிக்காம இருந்தா இன்னும் டூ டேப்ளட்  நாளைக்கு போனஸ். கண்டிப்பா நான் எடுத்து வரேன்”

“ சரி எழுதுங்க”  அவள் மணிக்கட்டை நீட்ட, அவன் சிரித்தான் .

“கையில எழுதுனா வேற யாராச்சும் பாப்போங்க இல்ல ?“

“அப்புறம் எங்க எழுதறது?”

“ நீ உள்ள வா., நான் உன் வயித்துல எழுதப் போறேன் “  அவளுக்கு என்ன செய்வது என தெரியவில்லை

”இம்ரான்.. இதெல்லாம் வேணாம் வேணாம் கெஞ்சி கேக்கறேன்.. இல்லன்னா வீட்ல போய் நானே எழுதிக்கறென். உங்களுக்கு போன்ல காட்றேன். சரியா” அவள் கெஞ்சினாள்.

“ அந்த கதைலாம் வேணாம்.. நீயே எழுதி அழிச்சிடுவே. உள்ள வா. வயித்தை காட்டு. உன்னை தொடாம எழுதறென்”

முடியாது என கெஞ்சலாம், ஆனால் அவன் இரக்கம் இல்லாதவன். அவள் தவித்தாள். கொஞ்சம் இணங்கி போனால்.,  நாளைக்கு 4 மாத்திரை கிடைக்கும். ஒரு வாரம் ஓட்டலாம். தற்காலிக மகிழ்ச்சி நிரந்தரமாக இருக்கும். இங்கே யார் பார்க்க போகிறார்கள்?

“ சரி உள்ளே எப்படி வர்றது?”

“லெப்ட் சைடுல வழி இருக்கு பாரு, உள்ள வா “  அவள் மெல்ல தயங்கினாள்.

“ யாராச்சும் வந்துட்டா?”

“ இந்த டைம்ல யாரும் வர மாட்டாங்க உள்ள ஸ்டோர் ரூமுக்கு வா”  என அவளை கேம்ரா பார்வை தெரியாத வழியில் கூப்பிட.,  அவள் குட்டி கதவை திறந்து உள்ளே ஸ்டோர் ரூம் வாசலில்   நின்று கொண்டு  பயத்துடன் இருக்க.,

“பயப்படாத உள்ளவா”  என சொன்னபடி அவன் தைரியமாய் அவள் வயிற்றுக்குள் கைவிட்டான். அவள் பதறி போய் தன்னுடைய புடவை பாவாடை பிடித்து இருந்த அவனது கையை உதற.,  அவன் உடனே அவளது தொப்புள் குழியை கெட்டியாக பிடித்துக் கொண்டான் .

இரு விரலால் பிடித்தபடி அவளை இம்ரான் இழுக்க., அவள் மந்திரித்து விட்ட கோழி போல அவன் எடுத்த இழுப்புக்கு போனாள். அவன் ஸ்டூல் ஒண்றில் உட்கார்ந்து, அவளை நிற்க வைத்து அவளது புடவையை நன்றாக விலக்கி பாவடைய நன்றாக இறக்கி அவளது தொப்புள் முழுக்க நன்றாக தடவினான். அவள் தேகம்   முழுக்க சிலிர்த்தது. உடெலெங்கும் சூடானது., அவன் தடவிக் கொண்டே இருந்தான். அவன் முத்தமிட வர அவன் தலையை விலக்கினாள்.

“வேணாம்.. விடு”

“ஏன்?”

“இம்ரான் ப்ளீஸ் வேற ஏதாச்சும் பண்ணிடாத . பேர் மட்டும் எழுது. நான் கண்டிப்பா அதை அழிக்காம இருக்கேன்”  அழுகுரலில் அவள் பேச., அவன் அவளது முதுகு பக்கம் ஒரு கையை வைத்துக் கொண்டு தன் பக்கம் இழுத்து, இன்னொரு கையால் பால் பாய்ன்ட் பேனாவால் ரேகாவின் தொப்புள் குழிக்கு கீழே ரப்பர் ஸ்டாம்ப் எழுத்து போல ‘இம்ரான்’ என்ற அவனது பெயரை எழுதினான்.

எழுதி முடித்ததும் அவன் வாயால் காற்றை ஊத அவள் ‘டக் ‘என புடவை மூடிக்கொண்டு விலகினாள். புட்டங்களை தடவ வந்த அவனது கைகளை தட்டிவிட்டாள்

“  ஏய்ய் ரேகா நில்லு”  என அவன் சொல்ல . அதற்குள் அவள் குட்டி கதவை திறந்து வெளியே ஓடி, கடைக்கு வெளிப்புறம் படிக்கட்டு வாசலில் நின்று விட்டாள்.

“ என்னாச்சு.? எதுக்கு பயப்படறே உள்ள வா. டெய்லியும் ஒரு டேப்ளட்ட  நான் கியாரன்டி?

“ ப்ச். முடியாது.  சீக்கிரம் எனக்கு  இன்னொரு மாத்திரையை கொடு. நான் போவனும்” என்றாள்.

 அதற்கு மேல் அவளை அலைய விட்டால் அழுது விடுவாள் போல இருந்தது. தனது பாக்கெட்டில் இருந்த இன்னொரு மாத்திரையை கொடுத்தான்.

“ இங்கே பார்! நாளை காலைவரைக்கும் என் பேரை அழிக்காமல் இருந்தா.. நான் கண்டிப்பா உனக்கு ரெண்டு மாத்திரை தருவேன் சரியா?’

“.................................”

“இல்லன்னு வெச்சுக்க., இனிமே என் கிட்ட டேப்லட்ஸ் கிடைக்காது. எவ்ளோ காசு கொடுத்தாலும் உனக்கு கொடுக்க மாட்டேன்”

“ இம்ரான்....”

“என்ன?’

“ உன்ன நம்பலாமா இம்ரான் ?“
“கண்டிப்பாக நம்பலாம்., கண்டிப்பா மாத்திரை தருவேன்”

“ மாத்திரைக்கு இல்ல., எல்லாத்துக்கும் தான் உன்னை  நம்பலாமா?”  அவள் முகம் அழுதது போல் இருந்தது .

“கண்டிப்பாக நம்பலாம்”  என சொன்னபடி அவளின்  கையை பிடிக்க அவன் முயல., அவள் கையை உதறி கொண்டு படிக்கட்டு இறங்கி விறுவிறுவென நடந்தாள்.

இம்ரான் வெற்றிப்புன்னகை பூத்தான்.