கள்வெறி கொண்டேன் 2 ஆம் பாகம் - EP 15

 

அந்த வீட்டின் மாப்பிள்ளை ரகு விளையாட்டுதனமாக, தனது அத்தையின் பெட்ரூமில் இருந்த பரணில் ஏறி,  ஒரு பெயர் பலகையை தேட, சரியாக அந்த சமயத்தில் தான் அவனது அத்தை குளித்துவிட்டு ஈரட டவலோடு, மேனி முழுக்க ஈரம் சொட்ட சொட்ட வந்து நின்றாள்.

 செய்வதறியாது விழித்த ரகு ஏறவும் முடியாமல், இறங்கவும் முடியாமல், சத்தம் போடவும் முடியாமல் ,மூச்சு முட்ட பரணில் ஒளிந்து இருக்க மேலே தனது வீட்டு மாப்பிள்ளை இருப்பது அறியாத அந்த கற்புக்கரசி விஜயலட்சுமி உள்ளாடைகள் அணிவதற்காக டவலை முழுதும் அவுத்து பெட்டில் போட்டுவிட்டாள். அரை வினாடியாவது நிர்வாணமாக விஜலஷ்மி அப்படி நின்றிருப்பாள்.

' ஐயோ அத்தை"  என ரகு தன்னை மறந்து கூவ, அப்போதுதான் அந்த ரூமில் ரகு இருப்பதை பார்த்தாள் விஜயலட்சுமி. அது இருவருக்குமே தர்ம சங்கடமான ஒரு தருணம். அவளுக்கு அவசரத்தில் எந்த துணியும் கைக்கு கிடைக்கவில்லை. என்றாலும், எப்படியோ ஒரு டவலை தேடி முடித்து தனது முன்னழகையையும், இடுப்புக்கு கீழான அந்தரங்க மேட்டையும் சடாரென என மூடினாள். அவள் அதிர்ச்சியில் வய உலர, மேனியில் வியர்வை வழிய பேச்சு வராமல் தத்தளித்தாள்.

 

விஜயலஷ்மியின் ஈரப் பொன்மேனி பயத்திலும் பதட்டத்திலும் உதறிக் கொண்டிருந்தது. ரகு அதற்கு மேல் பரணில் இருக்காமல், டக்கென கட்டிலில் தபாலென குதித்தான்.

 ஆனால், அவனால் விஜயலட்சுமியை கண்கொண்டு நேருக்கு நேராக பார்க்க முடியவில்லை.

"சா.. சாரி அத்த., நான் இங்கதான் இருந்தேன்"

"........."

" பரணில ஒரு நேம் போர்டு தேடிகிட்டு உருக்கறப்ப நீங்க .." என ஏதேதோ சொல்லி உளறினான்.  நாலு சுவர்களுக்குள் அத்தையின் அந்தரங்கத்தை பார்த்த திகப்பில் இருந்தான் ரகு.

விஜயலஷ்மி  உடல் முழுக்க ஒரு டவலை சுற்றி இருந்தாலும் அவனுக்கு முன்பு நிர்வாணமாக நிற்பது போல அவளுக்கு தோன்றியது. அவன் முகத்தை நேருக்கு நேராக பார்க்காமல் தலையை குனிந்து கொண்டாள். எதிர்பாராத அதிர்ச்சியினால், அவளது உடல் முழுக்க வியர்வை ஆறாய் பொங்கி வழிந்தது.

அவன் தனது கனத்த முன்னழகு கூம்புகளை பார்த்து விடக்கூடாது என்பதற்காக திரும்பி கொண்டாள். அவசரம் அவசரமாக கையில் கிடைத்த ஒரு புடவையை சுற்றிக் கொண்டாள்.

"அத்தை...ஸா.. சாரி சாரி" என அவன் பலமுறை சொன்னான்.

'அ.. அய்யோ இங்க இருக்காதீங்க போங்க"

"சா,,சாரி அத்த...வேனுமுனுட்டே பண்னல"

 "சரி ..சரி. நீங்க போங்க " என்பதை உலர்ந்த குரலில் அவனை பார்க்காமல் சொன்னாள் விஜயலட்சுமி. அவளது பேச்சில் அவசரம் தெரிந்தது.

அவனது மாமா  பரசு , "என்ன மாப்ள எடுத்தாச்சா?" என குரல் கேட்க இருவருமே பதற,

" இதோ மாமா " என சொன்னபடி வெளியே ஓடினான் ரகு.

அவன் போனதும், அவசர அவசரமாக கதவை மூடி தாழ்ப்பாள் போட்டாள் விஜயலட்சுமி. அவளுக்கு மூச்சு அதிகமாக வாங்கியது.

கதவை தாழ்ப்பாள் போட்டுவிட்டு பொத்'தென மெத்தையில்  உட்கார்ந்தாள். அவளால் இன்னமும் கூட இயல்புக்கு வர முடியவில்லை.

 படுத்தவாக்கில் மார்புகள் ஏறி இறங்கின. தொடைகள் துடித்தன இடுப்பு தசைகள் மேலும் கீழம் இறங்கிந. 'ஐயோ எவ்வளவு அசிங்கம்  இது? அவமானம்?  நம் வீட்டின் மாப்பிள்ளை நமது உடல் அழகை பார்த்து விட்டானே?

 ரகு பார்த்திருப்பானா ? ஐயோ இவன் மேலே இருப்பது தெரியாமல் நான் ப்ரா, ஜட்டி எல்லாம் எடுத்து போடப் பார்த்தேனே.  குறைந்தபட்சம்  ஒரு ஜாக்கெட் பாவாடை இருந்திருந்தால் கூட பரவாயில்லை? அட அது கூட வேண்டாம். ப்ரா ஜட்டியில் இருந்திருந்தால் கூட பரவாயில்லை. ஆனால் அவன் முன்னாடி நான் குளித்துவிட்டு, அம்மணமாக அல்லவா இருந்தேன்?. கடவுளே என்ன சோதனை இது? இந்த பூமி பிளந்து நான் விழுந்து தொலைந்து போயிருக்க வேண்டாமா? போகவில்லையே?

ஐயோ .. இதை எப்படி நான் எடுத்துக் கொள்வது? எனது கணவன் முன்னால் கூட நான் அம்மணமாக இருந்தது கிடையாதே?. கூடலின் போது கூட, உடலில் ஏதேனும் ஒரு உடை ஒட்டிக்கொண்டுதான் இருக்கும். முழுதும் அவிழ்த்து போட்டதில்லை.

ஆனால் ரகுவுக்கு முன்னால் நான் ஒட்டு துணி இல்லாமல் நின்று விட்டேனே. ஐயோ ரொம்ப நேரமாக் அவன பரணிலிருந்து, எனது பின்னாடி பார்த்திருக்கிறான் போல.

அவன் 'அத்தை 'என குரல் கொடுக்கவே நான் திரும்பி விட்டேன் அதுதான் மாபெரும் தவறு. என்னுடைய புத்தி கொஞ்சம் கூட வேலை செய்யவில்லை. என்னுடைய முன்னழகையும் என் அந்தரங்கத்தையும் பார்த்து விட்டான் என நினைக்கும் போது அவளுக்கு துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது. நாக்கு உலர்ந்தது. எச்சில் சுரக்க மறுத்தது.

 அய்யோ இது மட்டும் எனது கணவனுக்கு தெரிந்தால் ஷிவானிக்கு தெரிந்தால்? என்ன ஆவது?

 நமது மாப்பிள்ளை நல்லவனா? அயோக்கியனா? நல்லவனாக இருந்தால் நான் குளித்து விட்டு வந்தபோதே, ஜாக்கிரதையாக அவன் குரல் கொடுத்திருக்க வேண்டும்.  வீண் சங்கடத்தை தவிர்த்திருக்கலாம். நானாவது கதவை தாழ்ப்பாள் போட்டு வந்திருக்க வேண்டும். அதையும் செய்யவில்லை.

நம் வீடும் நம் ரூம்' யார் வர போகிறார்கள்  என  நினைத்து விட்டேன். ரொம்ப அஜாக்கிரதையாக இருந்து விட்டேன். ரகு ஏன் என் ரூமுக்கு வர போகிறான்? என்னும் அஜாக்கிரதை தான் இப்போது பேரிடியாகி விட்டது.

 அவ்வளவு ஏன் ? அவன் முதலில்,  இந்த ரூமில் நான் இல்லாத போது ஏன் வந்தான்? நேம் போர்டு என்பதெல்லாம் ஒரு சாக்கா? உண்மையா ? தெரியவில்லையே! அய்யோ கடவுளே என்னை சுற்றி என்ன நடக்கிறது? கணவனை வைத்துக்கொண்டு இப்படி ஒரு கள்ளத்தனமான ஆட்டம் என் வாழ்க்கையில் ஏன் நடந்தது?

 ஒருவேளை நான் படுக்கை அறையில் இல்லை என்பதை என்பதால் தான் அவன் அத்து மீறி நுழைந்தானா? நான் பாத்ரூமில் குளித்துக் கொண்டிருப்பது அவனுக்கு தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லையா ?

அய்யோ என்றும் எனக்கு புரியவில்லையே?

 இவன் நல்லவனா கெட்டவனா? ஒட்டு துணி இல்லாமல் என் பெண்ணின் புருஷன் முன்டக்கட்டையா என்னை பார்த்து விட்டானே? முழுதாக பார்த்திருப்பானா? இல்லை என் மீது இருக்கும் மரியாதையில் கண்ணை மூடி இருந்திருப்பானா?

 ஆமாம்.  கண்ணை மூடியபடி எங்கே இருந்தான்? நான் துணி இல்லாமல் நிற்கிறேன் எனத்தெரிந்தும் பரணிலிருந்து ஏதோ விலனு போல் தொபீர் என கீழே கட்டிலில் குதித்து, அருகே வந்தானே? ஓடி போய்விட வேண்டாமா? சாவகாசமாக எல்லாத்தையும் பார்த்துவிட்டு,  சாரி' என்று தானே சொன்னான்? ஏதோ விருது வாங்கி கொண்டு போவது போல அத்தனை சாவகாசம் அவன் நடையில்.

அப்படி அவன்  சாரி சொல்லும் போது அவனது கண்கள் சும்மாவா இருந்தது? என் மனநிலையை அவன் கொஞ்சம் கூட புரிந்து கொள்ள வில்லையே . கழுத்துக்கு கீழே தானே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்?

என்ன இருந்தாலும் ஆண் . ஆண் தானோ. பூனையில் சைவம் இல்லை. ஆண்களில் ராமன் இல்லை என்பது உண்மையோ? அட என கிரகமே?

ரகு நம் மாப்பிள்ளை என உயிரே வைத்திருந்தோமே?  இவன்தான் நமக்கு இனி எல்லாம் நினைத்திருந்தோம். நம் புருஷனுக்கு ஏதேனும் மருத்து உதவி, ஆத்திர அவசரம் என்றால் ஓடி வருவான் என்றல்லவா? பக்கத்து ஏரியாவில் ஷிவாகிக்கு மாப்பிள்ளை பார்த்தோம். ஆனால், இவனும் ஒரு சராசரி ஆம்பளையாகி விட்டானே?

 ஐயோ! இனிமேல் எப்படி அவன் முகத்தில் விழிப்பேன்? அவளுக்கு யோசித்து யோசித்து தலை வலிக்க ஆரம்பித்தது.  அவளுக்கு வெளியே போக இஷ்டமே இல்லை, இருந்தாலும் சரசரவென கைக்கு வந்த ஒரு புடவையை கட்டிக்கொண்டு கட்டிலிலேயே படுத்து கொண்டாள்.  இந்த இன்றைய நாளை எப்படி கழிக்க போகிறோம்? என்கிற மிகப்பெரிய மன நடுக்கம் அவளுக்கு இருந்தது. என்ன இருந்தாலும், இது தற்செயலான நிகழ்வுதானே. இதை எண்ணி   நாம் பெரிதாக கவலைப்பட தேவையில்லை. என்றும் நினைத்து மனதை தேற்றினாள்.

இரவு டின்னருக்கு  டைனிங்க் போகவில்லை. ஷிவானி  வந்து கேட்க, தலைவலி என சொன்னாள். ரூமுக்கே கொண்டு வந்து  ஷிவானி உணவு கொடுத்துவிட்டு போக.,

"எங்க அத்தையைக் காணோம்?" என்ற ரகுவின் குரல் விஜியின் காதில் கேட்டது.