திரும்புடி பூவை வைக்கனும் பாகம் 27- 1688

தனது காமவேட்கை நிறைவடைந்த சந்தோஷத்தில் செல்வி கந்தல் துணி போல பின் சூட் பின் சீட்டில் சுருண்டு விழ அவளை ரசித்துக்கொண்டே தானும் கார் சீட்டில் சாய்ந்து உட்கார்ந்து உட்கார்ந்தான் சாரதி.

சில நிமிடங்கள் மூவரும், எதுவும் பேசவில்லை..வேனிக்கு இன்னும் செல்வியின் மீதான அதிர்ச்சி குறையவில்லை.

 

காருக்கு வெளியே வேணி எட்டிப்பார்த்தாள். அவர்களின்  கணவனும் அவனது அரசியல் நண்பர்களும் கூச்சலும் கும்மாளமாக அரட்டை பேசி சிரித்துக் கொண்டு இருந்தார்கள்.

அக்கா டயம் ஆகுதே" வேனி குரல் கொடுக்க., அப்போதுதான் வெட்கம் வந்தவளாக செல்வி சிதறிக் கிடந்த உடைகளை எடுத்துத் தன் மீது போட்டு மேனியை மறைத்தாள். சாரதிக்கு முதுகை காட்டிய படி  மெல்ல பிரா அணிந்தாள்..  சாரதியும் உடை அணிந்தான்.

" இப்போ எப்படி வெளியே போற..து வேணி?  இத்தனை பேர் இருக்குறாங்ககளே?" சாரதி கேட்க.,

"இப்ப தான் அதை யோசிக்கிறியா?  இதெல்லாம் ஆரம்பிக்கறதுக்கு முன்னாடியே இருந்திருக்கணும் .அக்காதான் இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம் சொன்னாங்களே.,  உன்னால பொறுக்க முடியாதா ?" என அவனை பார்த்து சீறினாள்.

 அந்த சீற்றத்தில் லேசாக பொறாமையும் இருந்தது. வேணி அவனை கேட்டதும் தான் தனது நிலைமையும் செல்விக்கு புரிந்தது .

"ஐயோ வேணி எதனாச்சும் செஞ்சி., அவங்கள வெளிய போக சொல்லு.,  அப்படி இல்லன்னா.."

"இல்லண்னா ?"  வேணி திருப்பி கேட்க.,

"  இல்லன்னா கார் சாவி தான்  உன்கிட்ட இருக்குஇல்ல.,  அப்படியே காரை வெளியே ஓட்டிக்கொண்டு .,"

"........."

" வெளியே போகும் போது.,  இவர் நைசா இறங்கி போய்டட்டுமே " என செல்வி  வேணிக்கு என ஐடியா கொடுத்தாள் செல்வி.

' அடிப்பாவி ஒண்ணுமே தெரியாதா உனக்கு?  நினைச்சா இது ஆளையே முழுங்குற அடங்காப்பிடாரி அடுக்கு சட்டையாலல் இருக்கு? ' என நினைத்துக்கொண்டு

"சரி நீங்க அப்படியே பின் சீட்டில் தலைய குனிஞ்சு உட்காந்துக்கங்க.,  நான் காரை வெளியே எடுக்கிறேன் என சொல்லி காரை கிளப்பினாள் வேணி.. ரிவர்ஸ் எடுத்து.,  காரை திருப்பி  வாசலை நோக்கி ஓட்ட. சற்குணம் ஒன்றும்  அதைப் பார்த்து குழம்பினான். ;

"வேணி தானே கார்ல இருந்தா? இப்ப எங்க போறா?" தன்க்குள்ளே கேள்வி கேட்டார்.

'இந்த பெண் இவ்வளவு நேரம் காரில் பாட்டு கேட்டுக் கொண்டிருந்துவிட்டு ஏன் திடீரென காரை கிளப்பிக் கொண்டு போகிறாள்?  என புரியாமல் விழிக்க., சற்குணம் கூட இருந்தவர்களும் குழப்பமாய் பார்த்தார்கள் காரின் உள்ளே விளக்குகள் எதுவும் போடததால் உள்ளே யார் இருக்கிறார்கள்?  என்பது  யாருக்கும் தெரியவே இல்லை .

" ... ஏய்ய்ய்ய்ய்' என சற்குணம் கத்துவது கேட்டு பங்களாவில் எல்லோரும் கீழே வந்தார்கள். ஆனாலும்.,

வருவது வரட்டும் என துணிந்து வேகமாக வாசலை நோக்கி ஓட்டினாள் வேனி. 

"போடி நிக்கத போடி...."

நிறைவான ஓலுக்கு பிறகு திடீரென ஏற்பட்ட   நெருக்கடியால் முகமே வெளுத்திருந்தாள் செல்வி... சாரதிக்கும் இதயம் திக் திக்கென அடிக்க., செக்யூரிட்டி காரை நிறுத்துவதா? வேண்டாமா? என திகைக்க.

வேணி வெகு சாமார்த்தியமாக  ஒரு கதவு மட்டும் திறந்திருந்த குறுகலான வாசலில் காரை வெளிகயே கொண்டு வந்து தெருவில் இறக்கினாள்..

".மெயின் ரோட்டுக்கு போய்டு...வேணி... போடி நிக்கத போடி...."

வேனி ஸ்டியரிங்கை கஷ்டப்படு திருப்ப.,சற்குணத்தின்  கார் கொஞ்ச நேரத்தில் மெயின் ரோட்டை அடைந்ததும் தான் அவர்களுக்கு உயிரே வந்தது. இரண்டு , மூன்று கி.மீ தூரம் வண்டி பயணித்து   மலர் மருத்துவமனைக்கு எதிரே  வர..

"தோ அந்த மரம் கீழ நிறுத்து...அங்க தான் என் கார்  இருக்கு " சாரதி கை காட்டினான் .

கார் நிற்க.. " ரொம்ப தேங்க்ஷ் வேணி" சாரதி கீழிறங்கி சொன்னான்.

" சாரதி அப்புறம் பேசலாம். இனிமே நீங்க என் வீட்டுக்கு வரக்கூடாது" என்றாள் வேணி .

"ஆமா. வெளிய வெச்சுக்கலாம் " என்றாள் செல்வி சன்னமான குரலில்..

 இந்த 27 & 28 ஆம் பாகத்தை முழுதும் படிக்க