கணவன் சேகர் முறைத்துப் பார்த்தான். அவனுக்கு வேலை அடையாறு ஆடிட்டர் ஆபீஸில்.. “ நான் எதுக்கு கேகே நகர் போகணும்? நுங்கம்பாக்கம் வழியா டி நகர் போயி அடையாறு போயிடுவேன்” என்றான்.
“சரி ! எனக்காக கேகே நகர்
ரூட்ல
தான் போங்களேன் . அங்க ராதா மெடிக்கல்ஸ்ல மருந்து மாத்திரை வாங்கணும் “ என்றாள்.
“ அதுக்கென்னடி? நான் ஆபிஸ்லருந்து ரிட்டர்ன் வரும்போது வாங்கிட்டு வரேன். மருந்து சீட்டு கொடு “ என்றாள்.
“நல்லா வாங்குவீங்களே? எத்தனை நாள் உங்களுக்கு டேப்லட்ஸ் வாங்க சொல்லி , டெய்லியும் மறந்துட்டு வரிங்க?”
“ அப்படி என்ன முக்கியமான மருந்து மாத்திரை நீ வாங்கணும்?”
“ எனக்கு இல்லைங்க. உங்களுக்கு தான் ஏகப்பட்ட கம்ப்ளைன்ட் .ஏகப்பட்ட மாத்திரைங்க. அதுல ரொம்ப முக்கியம் பிரஷருக்கு நீங்க போடுற மாத்திரை .அது சுத்தமா இல்ல தீர்ந்து போச்சு. எனக்கும் ஒன்னு ரெண்டு
வாங்கனும் “
‘ அதுக்கு ராதா மெடிக்கல்ஸா? கேகே நகர் வரைக்கும் ஏண் போவனும்? இங்கேயே மெயின் ரோட், வடபழனி இருக்கே”
“அட போங்க! இங்க ஒன்னு இருந்தா ஒன்னு இல்ல, ராதா மெடிக்கல்ஸ்லதான் எல்லா மெடிசனும் இருக்குமாம். உங்களால டிராப் பண்ண முடியுமா முடியாதா? வறப்ப வேணா நான் பஸ்ல, இல்ல ஆட்டோவில் வந்துக்கறேன்”
“ சரி நான் போய் பார்க்கிங்கில் போய் வண்டியை துடச்சி வைக்கிறேன். அதுக்குள்ள நீ வந்தா கூட்டிட்டு போறேன். இல்ல நான் பாட்டுக்கு போயிடுவேன்” அவன் அரசு வங்கி ஊழியர் போல கண்டிப்பாக சொன்னான் .
அட
இவ்வளவு சொன்னாணே! அது போதாதா?’ என்றபடி அவள் முகம் கழுவி துடைத்து அவசர அவசரமாக லேசாக பவுடர் டச்சப் செய்தாள். ரவிக்கையும் பாவடையும் மாற்ற வேண்டுமா ?’ என ஒரு கணம் யோசித்தாள். அதற்கெல்லாம் இப்போது நேரமில்லை. ரவிக்கை மாற்றினால், பிராவை மாற்ற வேண்டும் எனத் தோன்றும் . புடவை மட்டும் மாற்றிக் கொள்ளலாம்;’ என காட்டன் சேலையை உருவி போட்டு ஷிபான் சேலையை கையில் எடுத்தாள்.
சேலை அணியும்போது ஒரு நிமிடம் கண்ணாடி முன் நின்று ரவிக்கையில் தன் அழகை
பார்த்தாள் ரேகாவுகு இந்த டிசம்பர் வந்தால் 37 முடிந்து 38 ஆரம்பம். ஆனால் இன்னமும் அவளது செழித்த முலைகள் மிகத் திண்மையாக பிராவையும், ஜாக்கெட்டையும்
முட்டிக்கொண்டு தான் இருந்தன.
கையை தூக்கி பார்த்தால் அக்குள் வட்டத்திலும்., ஜாக்கெட் கப்பிலும்
ஒன்று இரண்டு தையல்கள் பிரிந்து போயிருக்கும் அளவிற்கு அவரது முலை
கோபுரங்கள் வீங்கி கும்மென்று பூரித்து இருந்தன . அவளுக்கு இரு பெண்கள் . அதில் பெரியவள் போன வாரம் தான் பெரிய மனுஷி ஆகியிருந்தாள். ஆனால் ரேகாவைப் பார்த்தால் வயதுக்கு வந்த பின் பெண்ணுக்கு தாயென சொல்ல முடியாது.
அது என்னவோ அவள் சிறு வயதில் உட்கொண்ட ஊட்டமோ அல்லது அவள் இந்த வீட்டிற்க்காக குடும்பத்திற்காக அடிக்கடி இருக்க கூடிய விரதமோ? தெரியவில்லை அவளது அளவான உணவும் தூக்கமும்
அவளது உடலை இன்னும் கட்டுக்கோப்பாக வைத்திருந்தது.
அடிக்கடி பெண்களுக்கு வரும் பல உடல் சார்ந்த பிரச்சினைகள் ஏதும் அவளுக்கு இல்லாமல் இருந்தது மிகப்பெரிய பாக்கியம். ஆனால் அதற்கெல்லாம் சேர்த்து தான் அவரது கணவனுக்கு நாளுக்கொன்று வியாதி வந்து கொண்டே இருக்கிறது. 17 வயசுல பிடிச்ச
சிகெரட்டை இந்த 45 வயதிலும் விடமுடியாம போக சீக்கிரமே ஆஸ்துமா, சளி, இருமல்,
மூச்சு தீணறல் எல்லாமே வந்துவிட்டது. ரேகாவும் என்னென்னவோ போராடி
பார்த்தாள். மைத்துனன் ஜாக்கியும் சொல்லி
பார்த்தான்.
“மாமா!
ஆல்கஹாலை விட சிகரெட் ரொம்ப சீரியஸ். என்னை பாருங்க.. அப்பப்ப தண்ணி அடிப்பேன்தான்..
ஆனால் சிகரெட்? நோ.. நெவர்..ப்ளீஸ் அதை விட்டாதான்.. உங்களால நார்மலா ஆகமுடியும்..
”
“போடா.. ‘
“நீங்க
ஜிம்முக்கு வாங்க. உடம்பை ஸ்டடி பண்ணலாம்” சேகரும் ஜிமுக்கு போவான். ஆனால் ரெண்டு
மூனு நாள் தான்.. திரும்ப சிகரெட், புகை..
ஒரு
நாளைக்கு 3 பாக்கெட் என்பதை 1 பாக்கெட் என மாற்றத்தான் அவளால் முடிந்தது.
அவளது கணவனுக்கு நல்ல வருமானம் இல்லை, என்றாலும் பெரிய கடன் ஏதும் இல்லை. இந்த வீட்டை வாங்கிய கடன் கூட முடியும் தருவாயில் இருக்கிறது. இந்த
மருந்து செலவை தவிர்த்தாலே 4 ஆயிரம் மிச்சமாகும்.
இரு
பெண்களுக்கான ஸ்கூல் பீஸ் இத்யாதி செலவெல்லாம் ரொம்ப கூடி விட்டது. வருமானம் பெரிதாக இல்லை . அதே சமயம செலவு எகிறிக் கொண்டிருக்கிறது. ரேகாவும் ஏதாவது வேலை பார்க்கலாம்’ என நினைத்தாள்.ஜாக்கி 20 ஆயிரம்
தருகிறான்,. அவனுக்கே 15 ஆயிரம் செலவாகிறது.
ஆனால், வேலைக்கு போகவும் அச்சமாக இருக்கிறது . ஆபீஸ் என்றால் சுடி போட
சொல்வார்கள். அவளுக்கு அது பழக்கமில்லை. சங்கீதா போடுகிறாள்., நம்மால் முடியாது. இந்த அபார்ட்மென்டில் உள்ள குடும்பங்களில் எந்த இல்லத்தரசியும் ஆபீசுக்கு பையைத் தூக்கிக்கொண்டு சென்றதில்லை .
காலம் இப்படியே வைத்திருக்குமா அல்லது நம்மையும் பையை தூக்கி கொண்டு ஆபீஸ் போக வைக்குமா?” என்பதெல்லாம் தெரியவில்லை. எது நடக்க வேண்டுமோ அதை நடக்கட்டும்?’ என நினைத்துக் கொண்டே அவள் பூ போட்ட மஞ்சள் சேலையை அணிந்து கொண்டு கண்ணாடியை பார்த்தாள்.
‘ஏதோ ஒன்று குறையாக இருக்கிறது’ பிரிஜ்ஜை பிறந்து அதில் கவரில் வைத்திருந்த மல்லிச்சரத்தில் பாதியை எடுத்து வைத்துக்கொண்டாள். மீதியை மகள் வைத்துக் கொள்வாள்.
கீழே ஸ்கூட்டர் ஸ்டார்ட் செய்யப்படும் சத்தம் கேட்டதும், அவசரமாக ஜன்னல் சென்று பார்த்தாள். சேகர் ஸ்கூட்டர் உதைத்துவிட்டு ரெடியாக இருக்கிறான் .
“ஏங்க இருங்க வந்துட்டேன் “ என்று சொன்னபடி லிப்ட்டுக்கு கூட காத்திராமல் படியில் இறங்கி மூச்சு வாங்க ஓடினாள்.
காலங்காத்தாலே மார்புகள் விம்ம முலைகள் மேலும் கீழ இறங்க தப் தப்பான ஓடி வரும் ரேகாவை ஓரிரு ஆண்கள் கள்ளத்தனமாக பார்க்கத்தான் செய்தார்கள் .
ஜிம்மிலிருந்து ஜாக்கி கூட, வெளிய வந்து பார்த்தான் . “என்னக்கா இவ்வளவு வேகமா ஓடுற?’ என்ன அர்ஜென்ட் “
“மெ... மெடிக்கல்ஸ் ஷாப் போகணும். உங்க மாமா என்ன டிராப் பண்றேன்னு சொல்லி இருக்காரு “
“அதுக்கா இவ்ளோ ஓட்டம்? நான் என்னமோ ஏதோன்னு பயந்துட்டேன். ஏன் மெடிக்கல்ஸ் போயி நான் வாங்க மாட்டேனா?”
“ ஆமா உன் கிட்ட கூடதான் ரெண்டு மூணு நாள் சொல்லிட்டேன். போய் வாங்கி கிழிச்சிட்டே.. போடா வேலைய பாத்துட்டு . “
“சரிக்கா.
ரிடர்ன் எப்படி வருவே?
“ பஸ் தான்...”
“ஒன்னு
பண்ணு நீ ,மெடிசன் வாங்கிட்டு வடபழினி சிக்னல் வந்துடு. முடிஞ்சா அங்க வரேன்”
“ம்ம்
பாக்கலாம்.. ஏங்க நீங்க வண்டிய எடுங்க” என்றாள்.
சேகரின் ஈவி
வண்டி அடுத்த 15 நிமிடத்தில் கேகே நகரில் நுழைந்து., இரண்டு மூன்று தெருக்கள் போய் இன்னொரு பிரதான வீதியில் ராதா மெடிக்கல் முன் நின்றது.
“ சீக்கிரம் இறங்குடி. ரொம்ப டைம் ஆயிடுச்சு “ அவள் முகத்தைக் கூட பார்க்காமல், விடைபெறாமல் சர்ரெனெ
ஸ்கூட்டரை சீறிக் கிளப்பிக் கொண்டு போனான்.
அவனது முதுகையே கொஞ்ச நேரம் கோபத்துடன் பார்த்தாள் ரேகா. இவன் மாறவே இல்லை. அதே டென்ஷன், எரிச்சல்,
சிடுசிடுப்பு...
No comments:
Post a Comment