மறுபடியும் மாலை அவளை சீவி சிங்காரித்து பார்த்தால் பெரிய
ஆத்திரக்காரியாக மாறி அவளது தலைமுடியை பிடித்து பளூர் பளூர் என அடித்து விடுவோமோ
என அவள் பயந்தாள். ஒரே பெண் என செல்லம் கொடுத்து வளர்த்தது எவ்வளவு தவறாகி
போய்விட்டது? இவ்ளோ சீக்கிரம் ஆம்பளைய தேடிட்டாளே! தேனும் நெய்யும் பருப்பும்
என்னையும் கலந்து கொடுத்தால் இந்த நாய் கொழுப்பேறி போய் எவன் கிடப்பான்? எந்த
ஆம்பள கிடைப்பான்னு? அலையறாளோ? என்றெல்லாம் வாய்விட்டு அவளை திட்டினாள்.
சே .,ஒத்த பொண்ணுன்னு இவளை ரொம்ப செல்லம்
கொடுத்தது தான் தப்பா போச்சு. எவ்ளோ தைரியம்?. கூ. கொழுப்பு . இப்ப கூட அவ காலேஜ்
போறாளோ இல்ல, எவன் கூட, எந்த புதர்ல, எந்த பார்க்குல, ஊர் சுத்துறாளோன்னு தெரியலையே. பேசாம அவள் அப்பாவிடம் சொல்லி கண்டதுண்டமாக
வெட்டி ஊறுகாய் ஜாடியில் போட்டு விடலாமா ?
‘ஐயோ என்ன குறை
வச்சேன்! இவளுக்கு இப்படி எல்லாம் ஊதாரித்தனம் பண்ணிட்டு திரியறாளே! என் பொண்ணு
ஒரு ஆம்பள பொறுக்கியா மாறிட்டாளே!
அவள் ஆத்திரம் அதிகமாய் சோபாவில் இருந்த
தலையணைகளை தூக்கி நாலா புறமும் தூக்கி எரிந்தாள். விட்டால் பைத்தியம் ஆகி விடுவோமா
என்ற அளவுக்கு ஆத்திரமானாள்.
சரி. பார்கவியிடம்
இதை பேசலாமா? பேசக்கூடாதா ?
என்னதான் இவளுக்கு
அறியாத வயது என்றாலும் அறியாத புள்ளை இந்த காரியம் செய்யலாமா? ஒருவேளை ஆணுறையை அவள் வைத்திருக்கிறாளா? அல்லது கூட
படிக்கிற பெண்கள் யாராவது வம்புக்காக போட்டிருக்கிறாளா?
ஐயோ அந்த காண்டம் இன்னும் அங்கேயே பையில்இருக்கிறதே? எடுத்து எடுத்து பாப்பாளா?’ அந்த காண்டத்தை எடுத்து கையில் பிடித்த அந்த
பசபசப்பு இன்னும் அவளுக்கு போகவில்லை.
ஐயோ எவ்வளவு நீளமான காண்டம்? அது வழ வழ வழனு என
இருக்கிறது. ஐயோ இதையெல்லாம் எனது பெண் இந்த வயதிலே பார்க்க வேண்டும் என்று
இருக்கிறதே இது இவள் வேலையா ? இல்ல இவள் கூட படிக்கிறவ வேலையா?, கூட படிக்கிற நாய்ங்க வேலையாக இருந்தாலும் அப்படிப்பட்ட
மோசமான பெண்கள் குட இந்த கழசடை நாயி ஏண் பழகனும்?.
இதுக்கு வேற வழியே கிடையாது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
பேசித்தான் அவகிட்ட இருந்து உண்மையைக் கறக்கணும். கோபப்பட்டால் எந்த வேலையும்
நடக்காது ‘அன்று முழுக்க அவள் கண்ணீரை நிறுத்த முடியாமல் அழுது கொண்டே இருந்தாள்.
மாலையாக தலைவலி அதிகமாகி தலை பாரமாக இருந்தது. கஷ்டபட்டு எழுந்தாள்.
‘ அய்யோ நம்ம பொண்ணு
நம்மளை மீறி போய்ட்டார் போல இருக்கே’ இவளுக்கு எப்படி எல்லாம் கல்யாணம் பண்ணனும்னு
ஆசைப்பட்டேன் ? இவ கையில காண்டம் வச்சுக்கிட்டு சுத்துற ஆளா இருக்காளே?’ இவளை எப்படி பேசி நல்ல வழிக்கு கொண்டு வர்றது? கடவுளே ! நம்மை தான் கட்டுப்பட்டியாக
வளர்த்தார்கள், ஆனால் இவள் நன்றாக வளர ,
இவள் நன்றாக சுதந்திரமாக வளர வேண்டுமென்று நினைத்து, அவள் கேட்டதை வாங்கி
கொடுத்தோம், கேட்ட டிரஸ் வாங்கி கொடுத்தோம்.
‘ என்னடி இது மாதிரி
மார்பகம் தெரியுது?’ என கேட்டால் கூட அவள்
சிரித்து கொண்டு போய் விடுவாள்
“ஷோல்டர் .,
ஆர்ம்பிட் தெரியுதடி., இந்த மாதிரி
எல்லாம் வெளியே போகக்கூடாது” என்று
சொன்னாலும் ,அவள் எப்போது எப்போதும் கேட்டதில்லை
“சரி விடு போன போவுது,
போனா போகுது” என அவளை சுதந்திரமாக விட்டாள்.
இப்போது இந்த நாய் எல்லாத்தையும் அவுத்து
போட்டு எவன் கூடிவோ படுத்துட்டு வாங்குறா போல இருக்கு’ அய்யோ வயித்துல புள்ளை
வாங்கிட்டு வந்தா நான் என்ன பண்ணுவேன்? அவளுக்கு என்ன செய்வது?’ என்பது சுத்தமாக தெரியவில்லை. அவள் பல்லை கடித்துக்
கொண்டு அன்றைய நாள் முழுக்க ஓட்டினாள்.
அன்று மாலை ஆக வீட்டுக்கு சோர்வாக வந்தாள்
பார்கவி. மேலே லேசாக ஆணின் சென்ட் வாசம். சரிதான் படுத்து புரண்டுட்டு தான் வரா?
சங்கீதா முகம் கொடுத்து பேசாமல இருக்க,
“ என்னம்மா ஒரு
மாதிரி டல்லா இருக்கே”
‘ தெரியல உடம்பு
சரியில்லை “
‘என்ன ஆச்சும்மா? “
‘மாத்திரை போட்டு
இருக்கேன்., மயக்கமா இருக்கு “
‘அப்படியா நான்
டிபன் செய்யட்டுமா?”
“ இல்ல நானே
செய்றேன். அவங்கங்க அவங்க வேலையை மட்டும் செஞ்சா போதும்” அவள் கோபமாக கிச்சனுக்கு போக,
பின்னாடியே வந்தாள் பார்கவி
“ அம்மா “ என்று
சொன்னபடி அவளை கட்டிக்கொண்டாள். அவள் சுடிதார் அணிந்திருந்ததால் அவளின் இரண்டு முலைகளும்
சங்கீதாவின் முதுகில் பட்டு பிதுங்க., “வர வர இவளுக்கு சைஸ் பெருசாகிடுச்சி “ என
சங்கீதா உணர்ந்து கொண்டாள். அவள் சங்கீதாவின் வயிற்றில் இறுக்கமாக கை நுழைத்து,
கட்டிக் கொண்டாள்
“ என்ன இது ஏன்
இப்படி கட்டிபிடிக்கறே. ஆளுங்க மேல ஏறிக்கற. தள்ளி நில்லு “ சுள்ளேன எரிந்து
விழுந்தாள்
“எ.. என்னம்மா சொல்ற?
எப்பவும் இப்படி தானே நான் கட்டிக்கிட்டு இருப்பேன் “ அச்சோ இவளிடம் நாம் எப்படி பேசுவது” அந்த கான்டம் பற்றி எப்படி விசாரணையை துவங்குவது?
ஒருவேளை இவள் நிஜமாவே அப்பாவியா? என தெரியாமலே யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா.
‘சரி வெளியே போய்
உட்காரு ., வாஷ் பண்னிட்டு வா.நான் டிபன் எடுத்து தரேன்” என்றாள்.
பார்கவி அவள் ரூமுக்கு போய் பிரஷ்ஷாகி, டிரஸ்
கொண்டு உடைமாற்றிக் கொண்டு உட்கார சங்கீதா ஊத்தப்பமும் சட்னியும் செய்து கொண்டு வந்தாள்
. அவள் சாப்பிட்டு முடிக்க., காத்திருந்தாள். சாப்பிட்ட பிறகு, “மொட்ட மாடிக்கு போலாமா? ஒரே
வெக்கையா இருக்கு?’ என்றாள்
“ஓ போலாமே “ என்றாள்
பார்கவி. ‘ அப்பா இன்னும் வரலையே அப்பா
வந்தா?”
“ அவர் சாப்பிட்டு மேலே வருவார், நீ வா “அம்மா பேசுவது அவளுக்கு ஒரு புதிய
சந்தேகத்தை உருவாக்கியது.
“ என்னன்னு
தெரியலையே ஒரு வேளை,. ஆறாவது செமஸ்டர் மார்க் சீட் ஏதாவது அம்மாவிடம் மாட்டிக் கொண்டதா., இத்தனை கடுப்பாக இருக்கிறாளே., அவளுக்கும் ஒரு
மாதிரியாகத்தான் இருந்தது.
அம்மாவுடன் மொட்டை மாடிக்கு போனாள் பார்கவி .